Kaç şair seni anlatmaya zorlandı ...bilmiyorum,
Yokluğunu anlatmak için kaç kalem ,kaç kağıt gerekirdi onuda bilmediğim gibi...
Zaman bunu anlatmak ve insanlar bunu anlamak için uygun muydu ondanda emin değilim.
Güzel olmadı bu kadar bilinmezlik, sen sade ve anlaşılabilir şeyleri severdin ...
Ben ise sırf sen sinirlen diye bilmediğin kelimeleri sorardım sana ..
Sinirlenirdin ..hatta kızardın bunu yapmayayım diye...
Geceye eşlik eden günahımsın,
Ay'ın diğer yüzündeki sıyahımsın,
Hep değil.. elde bir tek kalanımsın,
Heba olup giden uzun zamanımsın.
Derinlerde bir hüzün...
Düşüncelerinin,fikirlere dönüşmesi kadar sancılı.
Beraberken konuşamamak kadar, yalnızken özlemek kadar acılı..
Yutulur muydu söylenen sözler,
Sokak başında.. eli kalbinde..bir çocuk bekler.
Neydi onu bu kadar heyecanlandıran?
Kuşatma altında kalbindeki şehir...
Surlarında kocaman oyuklar var,
Düşmanların acımasızca saldırısı karşısında ne yapsın kentin sakinleri ...
Artık güvenli bir yerde kalmadı sebastian...
Yaşamak belkide cılız bir nehir..
Kirlenirdi ellerin ortaya güzel bir şey çıkarmak icin , mutlu olurdun gülen ve neşeyle bakan yüzler gördüğünde...
Tablolar yapardın saatlerce ince ince... elindeki neşter ile ince kesikler atardın resimlere...
Kalbi hep önceden yapardın , katman ve geçişleri üzerine nakletmek için ....
Kaç kişi kıskanmıştır yaptığın ince işçiliği , elindeki neşter ve kalem olmak istemiş midir bakanlar?
Bir keresinde bana en çok zorlandığın tabloyu göstermiştin , "isimlendirilmemiş bir sanat eseri mi olur?" Demiştim ...
Tılsımdı teninde taşıdığın,
Terkerkedildin tek takıldın,
Tehdittin tahsisli tahakkukun.
Temelden tadilatta takvan,
Tükendin toprakla tersleştin,
Şüpheler içini kemirdi...
Yalnızlıktan tek başına delirdi,
Yalan mıydı? her şey...
Uykularına giren sen misin?
Kalmammm... ben bu şehirde kalmam..
Bedeni bir yerde , ruhu başka bir yerde..
Yaşadıkları pek çok insanın üstünde bu kıyamette bir başına kederde.
Ayaklarında var bir esaret ,ruhunda ise bulamadı hiç cesaret.
Kuş olmayı diledi hayatta, tavan arasına kilitli bir kedi oldu bahtsızca.
Düşledi mutluluğu fütürsüzca,mutsuzluğu kurgulu insanlarca...
Bir umuttu dilediği,bulduğu ise kırıklıklardı hayatı boyunca...
Üflesem geçermi acıların, kederlerin,hüzünlerin,
Dağılırmıydı rüzgarda..sana elem veren şeyler.
Her biri bir tarafa ve senden cok uzağa doğru,
Öyle uzağa uçsunki .....bir daha geri dönmesin.
Gün batımlarını çok severdin ...biliyorum..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!