Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

dallarından kopuyor,

zamansız çocuklar leyli..

açacakken umudun kökünü patlatıp,

bir dağ doruğu sevdasına
aşinadır gözlerim,
hülasa dalgınlığım
vadiden seğirten iki mazlum
ceylana, bir çift aykırı berfine..
geceyi doğuran aya isyanım.

beni yolumdan meğer,
hep bu sol'un kaygısı çıkarmış.
yasaklı şairlerin,
kör dört duvar arası
firari dilleri,
sorguya çektikçe

hüznü dinlendirmem gerekti..
bir iki hokka şiir demledim divite,
lacivert, uzun bir sus payı,
upuzun bi susss..
han sessizliğini kıskandırıyor
ıssız balkonum.

boşunalık ilan ediyorum
dünün ertesini,
telaşlı bir çiçek gibi
kovalıyorum savruluşunu kanatların
ve kabuklarını soyduğum sabahı.
saten dokumalı

bugün kalbimden bir kuş göçe durdu,
zamansız,
kırağı çalmış yürekte duramam dedi.

kozasını yırtan bir kelebek havalandı,
ansız,

bölüm/bir
...
dur,
eğme başını öyle!
hüzzam sokaklardan silinirken izin,
anasona siner şimdi kokun

durma bu şehirde git
kiremit kırmızısı ağıtlar yükseliyor
göz alabildiğince içine..
ihtimallerin kıyısına
halat atmaya yetmiyor elin
git

düştü..
rastgele bir mevsimde ömrün
muğlak bir zamana..

düştü..
zinciri kırık gönül salıncağından,

zamanın sus dediği saatlerde
vakitten çalma,
durdur beni...
kömür karası dehlizlerde
siyahta durma,