Özge Özgen Şiirleri - Şair Özge Özgen

Şimdi buraya bir boşluk açıyorum
Sen de parantez açarsın akşama

Yoğurdu da üfleyerek yersin

bilirim

Sen şimdi o yolu tek başına lacivert çizgiler olmadan da geçersin
Hiçbir mevsimde
Turuncu yağmur olmadığı gibi
benimde mavi rüzgarlarım yok bu şehirde

Bazen, beyaz sakallarını suda ıslattığını

Darmadağın bir uzaklıktan geldim
Biraz kuş gibiyim
Hiç olmadık bir cümlenin tam ortasında aşağıya doğru bir yerde durup
Su içiyorum

Genişliyorum...

Seni öpmeyi unutmuş biri olarak söylüyorum
Yağmur suyuna kül döküp
Kuşların
karanfil koktuğuna inanıyorum ben

Saçlarımdan kızıl sancılar geçerken
Bir günde göz rengini unutan
insanlar tanıdım
Hergün başka bir dua ile yıkadım
bileklerimi
Hergün başka bir yüzü ezberledim

Ben böyle uzun boylu

saçları ak bir adamı sevince kaburgaları yüzüne değen bir kadınım oluyorum

Saçlarım da kırılıyor, parmaklarım da

güz yağmurları düşerken aksanı bozuk akşamın dilinden
yüzümün kıvrımlarında sertleşen sözcüklerden uyduruk şiirler bulup
ekliyorum
eksik yanlarımı kalbimin eline

yorgunum diye başlayan ve sonrasında kaburga kemiklerimden dökülen bunca acıyı

Dönüp dolaşıp
Gittiğim bir yer içimdeki ben.

Geriye dönersem
Üşümüş bir rüzgarın sesinden ıslık çalabilirim.

Sesimle şiirler yazdığım siyah bir resim bu
Yüzünden okuduğum bile oluyor satır arası aylıkları
Ve artık sevsende nafile
Kalbimin üstüne bıçağı dayıyor gece

İçine küllerimi döktüğüm rezil bir yağmur sonrasında

Şimdi türbanlı gibi duran şu palyaçoyu
ısırırım belki de birazdan

Boşluk dolar

Biraz daha olgunlaşır ellerim