Özge Özgen Şiirleri - Şair Özge Özgen

Bazı kadınlar vardır
Saçlarının her noktasına kadar hüzün kokarlar.
Sevdiler mi,
Sonuna kadar hakkını verirler aşkın.
Sabrederler,
Beklerler,

yüzümde biriken onca hüzne rağmen
hergün ezbere yazdığım şiirlerden bir kalp çizebilseydim eğer
yüreği ağzında ıslanan bir yağmurun altında üşüyen serçe de olurdum elbet
ben, her günbatımında sarılmak istediğim annemden öğrendim
çiçeklerle konuşmayı
sen buna ne dersin bilmem

Tek köşeli dünyadan
Ateşler çıkartarak ıslandığım bütün yağmurların
Duasına çıktım dün gece
Tek kaldım
Çok ağır yargılandığım yüzümle
Tek kaldım

Eskisi gibi değil şiirler
Bende değiştim haliyle
Anlamını yitirmiş sevgileri gördükçe
simitle içilen çayın, anlamsızlığı bulaştı yağan yağmurlara.
İyiliğin yerini, görsellik aldı,
Zarif kadınlar yerini, ağır romanlara bıraktı.

Şimdi, küskün bir dildir soluğum
Sayfa arasına kırgınlık misali düşen yağmurlar
kirpiklerimden geçerken
uykusunda ifşa etmiş yorgunlukların
içime sıkıştırılmış sahte bir sevdayla yazılışını anlatıyorum
düz bir sayfaya

Farz et ki,
Bir şiirim yüreğin'de,
Gökyüzüsü olmayan illegal bir yağmur gibi.
Ve hangi mısraya düşsem ağlıyorum.
Ölümün adı aşk bende
Mavinin adı deniz.

Bir şiir'lik ömrüm kaldı yanında,
Yaz beni !
Ölmezsem her mısrada,
Aşk değilim ...

Özge Özgen

Ne zamandır ertelediğim

Mektupları yaktım odamda

Geniş omuzlarından geçen dar pencerelerden

Sen beni, göğsümden gökyüzüne doğru
uçurduğum şiirlerden bilirsin.
Bense, göz bebeğimin bir çırpıda yıkayıp
astığı bir yağmura inanıyorum hala.
Ve dudağımın kenarına ilişen
yalan bir dünyayı seyrediyorum uzun zamandır.

Şimdi, yüzümde bıraktığın hüzünlerden
bir kitap okusa kalbim.
Sen, fesleğenleri hiç kırmamış olsan,
ben, hiç gitmemiş.
Mavi kapılardan, hiç dinlenmemiş şiirler okusan,
Yine özledim diyebilsen,