Özdemir Aydın 2 Şiirleri - Şair Özdemir ...

acelesi yoktu gidişinin
sen hakim, ben mahkumdum.
mihnetten, kederden, gamdan
beni zaten öldürmüştün...

acelesi yoktu göç edişinin

Acılarımı mürekkebe karıştırıp kağıda sürüyorum,
Herkes şiir diye okuyor.

bir sala okunur bahtımın minaresinde
bir garip ölmüş gönlümün bin yıl ötesinde
bir daha gülümsemez gül yüzlü menekşeler
soldu sevinçlerim, geç kalan baharın ellerinde...

,,,,,,, başucumda ağıtlanma, içimde acım uyanır,,,,,,

Her kalemin öyküsü başka bir garip,  her yazanın düşüncesi başka bir dünya.
Şekerin tatlı acılarını, işkenceci tuz hiçbir zaman anlayamaz.
Yastığın gizlediği sırları, güneşe aşık perde hiç bir zaman bilemez.

bal çiçeğinde acı polen arama,
acı sözler derin yaralardan süzülür.

kalemi hicranlı sözlere banıp
hüznümün harını karlara yazdım.
sabrımı horasan harcıyla karıp
acımı efsunlu bir gül'e yazdım.

yerin sillesine boynumu büküp

Biz, marka olmak için değil, adam olmak için savaştık.

ne insanlar gördük devri âlemde
kuzuyu çevirmiş, gözü çimende
adam olmayana neylesin hilkat
eşşeği kaybolmuş, aklı semerde...

Ben Afrika'lı siyahi aç çocuk,
Sen Filistin'li öksüz kız çocuk,
Dünya dedikleri mizan'ı bozuk,
Sahte şefkat ile duaya doyduk.

Alemi cihan denen ufak bir höyük,