Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Bineğinde kendin olmak ne iyi,
Söylemek iyidir duymak ne iyi,
Hamlık ağız burar olmak ne iyi,
Donmadan kabında akmak ne iyi,

Dün dinlediklerin bitti cancağızım,

Gül dikmeye ne hacet gamzelerine
bir Gülüşün yeter,
Baharı beklemeye ne hacet sevgi ile
bir bakışın yeter..
Derler ki sevmek seni, Asr-ı saadet ellerinle elimi tutuşun yeter.
Seninle her yer Cennet gözlerinle

Felek yetmez inan bana az olur,
Yaz baharın, yaprak döker güz olur,
Elin yolu, dağı, taşı, düz olur,
Bitmez yol, gocatır yoldaşın seni.

Dostum deme sen, gün gelir el olur,

YETMEZ

Mahzun olmayın can Mevla büyüktür,
Hak bazen de acı diye görünür,
Hayır şer iç içe geçer bürünür,
Yollar iniş çıkış olur, düz gitmez..

İzi belli tepelerden düzlerden,
Gayri sıkıldık hep aynı yüzlerden,
Yıldık artık tutulmayan sözlerden,
Buralardan Yılın sonu görünüyor,

Piyangolar şimdilerden yok sattı,

Beni rüyalarımda ıssız,
Tutamaksız yolsuz yolaksız,
Öylesine zalım öyle umarsız,
Siz de bırakın da gidin yıllarım..

Beni sadece benle yalnız,

Kendi halimce hoş beklerken rafta,
Neler düşündü bilmem bizim ham softa,
Danışmadan hem de ciltten yolupta,
Süretim kalemle çizecek yine!

Çıkardı içimden aldı kalemi,

Yine aylardan kasım
Kahretsin
Yine aklımdasın
Hey..! CAN..
Heyyy..! Alın yazım.!
Bu can alıp götüren,

Sol yanım hazandır, dökülür yaprak,
Sağ yanım, yoruldu çekiyor toprak,
Kader yoğurdu, çamur, batak batak,
Heves aksak topal düşen düşene.

Yüreğim tekliyor oy, bıçak bıçak,

Sağ, solu, cahil okumuşu olmaz,
Dindar, dinsiz, hem de gavuru olmaz,
İnat eder, Nuh der Peygamber demez,
Donup da kabında  kalmıştır yobaz.

Ayran içeni ve sarhoşu olmaz,