Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Benzerim insana topraktır anam,
Asya, Anadolu Kopuzdur atam,
Abdal, Mahzuni ve Neşet'e, selam,
Üfledi tanrı, o sezgi bendedir.

Tutunamam düştükce dost bildiğim sıcak ellere,
Giremem çat kapı öyle kıyıdalı gönüllere,
Esirin olamam can özüm, yakan gözlerine,
Felek hep geri alıyor acılar hüzünler kalıyor diye..

Zor oluyor yerine yeniden koymak hep boşaldıkca,

Öylesine sever sayar güvenirsin,
Sanki birlikte iken tek yüreksin,
ÇOK İSTERSİN..
Gitmesin hep sana gelsin
Eli elinde teni teninde olsun
Seninle ağlayıp yalnız senle gülsün

Bir günde böyle değişir mi mevsim?
Ne anlatıyor bu rengarenk resim.?
Hala horlasa da bilindik kesim,
Bu yıl bahara hayran kaldık biz.

Al beyaza büründü şehirlerin,

Ölmüş bir gün bahçanın, BAHÇEVANI,
Bağban çığırtkana vermiş ilanı,
Çıkagelmiş eli çapa tutanı,
Daldan kavukluyu sümbül etmişler.

Tanınmamış kelp giyince hırkayı,

Tok açın halinden anlamaz,
Onlara yetmez, hemi duymaz,
Paydaş olmayan, gülmez onmaz,
Tamaha meyil verene bak.

Gemi farklı, farklı dünyamız,

Kanma beşerin ha.! yalan tavrına,
İnanma sen gülüp yüze  bakana,
Kapılma var ile caka  satana,
Yol doğru mu acep ? giderine bak..!

Adam değişmez ters düşse de çıkar,

Bu uzun mevzudur,
Tüm doslara duyrulur,
Hayat uzun koşudur,
Dost diyene  bak hele..

Bayramda aramaz,

BAK HELE

Enseye patlayan geç bile kaldı,
Sabır bitti, çile vadesi doldu,
Adaleti yetti kalkınma durdu,
Gıymat bilinmemiş lafa bak hele,

Bir garip sapağa çıktı yolumuz,
Levhler, bir başka, yön bir başka,
Yollar kıvrım kıvrım uçsuz, bucaksız
Kervan, bir başka, han bir başka....

Ne acılar yaşandı, meçhul atimiz,