Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Kurtla kuzu bir oldu otlayacak,
Geniş uzun yayla var yaylayacak,
Ne var sanki üzülüp kahrolacak,
Bizim burda otlar beleş, et beleş..
Alan beleş meydan beleş,laf beleş.

Yükseklerden güzel atıp tutuyor,
Yedi düvele net meydan okuyor,
Sanki şırıl şırıl yürek akıyor,
Saz şamakmış ya, DENİZ bellediklerimiz,

Boyacı küpü çok, doldu taşıyor,

Bize bu ellerde, diyorlar deli,
Akarımıza bent eylemesinler..
Sözümüzü baştan ederiz belli,
Yüze bakıp kötü bellemesinler..

Duysun memleketin ayan eşrafı,

Hevesler köşe bucak, sandı ki kurtulacak,
Vazgeçtim yıktım bak, kurşuna dizdim tak tak,
Gönlüm kerbela yeri, mezarlar ocak ocak,
Nefes alır veririm, beni yaşar bellerler..

Ayrıldık yardan aşktan, durdu zaman durdu an,

Sürüye kurt girmeden köpeğin kıymeti.
Fırtana kopmadan ağacın akibeti,
Menfaati bitenin asıl niyeti,
Dalga olmadan, sular durulmadan yolcunun selameti,
BELLİ OLMAZ...
Asla asla deme asla...!

Yakında ki değil, yanında olan,
Kimdir acep gönül tahtında duran,
Dilde ayrı, kalpde ayrı bir sultan,
Bir sapağa varmadan belli olmaz.

Gönül tarlam da hayal yoğurdum.,

Can odur ki elindekini yitirebilir yürürken düşebilir,
Lavgar ile gerçek dost KİMDİR..?
Yakınında değil, yanında kim kaldı..
SEVENİ SEVMEYENİ
Seni değiştiğinde, çıkarlar kesiştiğinde,
Şartlar değiştiğinde belli olur......

Seller vurdu bendim düştü eridi,
Ben sandığım toprak oldu çürüdü,
Nice bu can başka tene büründü,
Küllerdeyim doğdum ben solgun solgun.

Derya derin özüm dibe çekildi,

Ben nefes, en el Hak nüvesi,
Süleyman'ın düşme nedeni,
Davut, Zülkarney ip, sebebi,
Parmağında takı bendedir.

Kulak ver can, sende ki  şaha,

Kopsa kıyamet can garip hiç gülmez,
Çelme, çıkış yokuş işi rast gitmez,
Zalıma eğilmez minnet eylemez,
Görsen hain diye tutarlar beni,
Hudey Hudey, Hudey, tutarlar beni,
can can can can...