Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Can söyleşek senle beri gel hele,
Niçin geldin cihana bir diyele?
Olaki kazara, gitsen Cennete,
Yunar kanarsın çayında bir zaman.

Her şey kader değil, cüzzi irade,

İnsanın olmalı varlık sebebi,
Biçare bulmaya yoksa nedeni,
Artık rezervi olmayan madeni,
Ataşla fitili, patlasın çöksün.

Ne yüzü belli suyun ne de dibi,

Bu güz henüz ağaçlar yapraklarını dökmedi,
Belli ki güneş hissettirdiği elini henüz çekmedi,
Sanki kar yağmadığında örtmediğinde her bir şeyi iyi mi etti?
Bu nasıl bir züğürt tesellisi: Umuldu ki yürekte fırtına boran bitti.

Kaldırımlara gazel düşse ne olur düşmese can,

İncir ve üzüm ile hemhal olanın,
Küpünden dışarı bal sızmaz
Gül alıp gül satan pazarcının,
Küpünden dışarı sirke sızmaz,
Vakıtsız öten horoz kümeste kal(a)maz.

Elif' Perde perde nota  bezenir,
Nokta şahı Merdan 'Ba' dan seslenir.
O İnsandan,  insan telden seslenir,
Mevlana lal hamuş bizdedir bizde..

Beşer dertler ile pişer erişir,

Tüm canlının sırrı gizli, bizdedir,
Hakikat sirette sanma tendedir
Cevap birbirini tutan eldedir,
Çözümler, sevgide bizdedir bizde..

Muhabbette habbe habbe dizildik,

Alıştık be can...
Kime ne alemin tasasından,
Artık kar yağmasa şaşırıyoruz,
Çiçek açan dallarımıza,

Feleğin kasasından,

Bizi arayıp bir, dağda bulalar,
Nesimi'yem çekip teni soyalar
Kolumuz dizip de, gövde oyalar,
Ateş köz dolu can, bizim buralar..

Düştük bağımızdan, yere kırıldık,

BİZİMKİSİ

Selam verdiğinde, ar eder alır,
Yetişemez hiç, hep geride kalır,
Arasan aramaz, aramasan da,
Öylesine dostluk işte bizimkisi..

Farklı gemide, vükela vüzara,
Dalga vurur sallar çıkar fırtına,
Kimi kayığa biner kimi sandala,
Rota değiştirir bizim mebuslar..

Kurt bellen koyuna verir sırtını,