Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Alıştık be can...
Kime ne alemin tasasından,
Artık kar yağmasa şaşırıyoruz,
Çiçek açan dallarımıza,

Feleğin kasasından,

Bizi arayıp bir, dağda bulalar,
Nesimi'yem çekip teni soyalar
Kolumuz dizip de, gövde oyalar,
Ateş köz dolu can, bizim buralar..

Düştük bağımızdan, yere kırıldık,

BİZİMKİSİ

Selam verdiğinde, ar eder alır,
Yetişemez hiç, hep geride kalır,
Arasan aramaz, aramasan da,
Öylesine dostluk işte bizimkisi..

Farklı gemide, vükela vüzara,
Dalga vurur sallar çıkar fırtına,
Kimi kayığa biner kimi sandala,
Rota değiştirir bizim mebuslar..

Kurt bellen koyuna verir sırtını,

Kimi an sebebsiz üşü(tü)lür insan,
Gıymatını bilsin diyerek, ısınmanın,
Yetinememenin sonu yok sınanmanın,
Mevla, dolu şükür, boşu bilen eylesin.

Hayatla iç içe geçmiş neşe ve hüzün,

Zulm ile geçen yılların adı var,
Yapıştı bendime gitmez ahuzar,
Bundan sonra gelip sevsen ne yazar,
Kaderimi silip yazsan boşuna,

Meskenimdir gayri meyhane, barlar,

Beni dinle gardaş artık hep el ele verek,
Daha renkli geniş değil, daha sağlam olması gerek
Akıl etmeyiz, deve bile nice atladı hendek
Yazgı değil, canlar acı görmesin artık BOŞ YERE..

İş yapana değil çok konuşana hep verdik prim,

Aynada takılı kaldı gözüm, kendi yüzümde,
Heveslerim kursağımda, ümitlerim yitik kaldı derin izinde,
Zamane bozuldu, öz başka yersen herkes sözünde,
Kalırmı ayakda durma söyle, bağlanmakdan ümit kestim halım yaman böyle..

Hazanındayım ömrümün, gönlümden düşen düşene,

Böyle istiyom..
DELİ MİYİM NE YİM!.. 😀
Şu memleketin insanları renk renk cıvıl cıvıl..
Bitsin ayrılıklar, hor görmeler, ayrı renkte ayrı kokuda olsa da tüm çiçekler,
Hepisi bahçede ayrı güzellikler,
ONLAR..

Dedem hal nicedir diye sorup havas ediyor,
Su ısındı yavrum, bunlar gitti gidiyor,
Çıkmadık candan diye, murat bekliyor,
Meydan ateş olmuş, eli taraklı dışarı çıkmıyor yeğen.

Ases başı kadı ile aşık, kötü cirit atıyor,