Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Ne bir kimseyim,
Ne de kimseSİZim,
(d)ÜŞÜ(nü)YORUM,
İçimden çıkamıYORUM,
SoruYORUM
YAŞIYOR(mu)YUM?

BAZEN İŞ İŞTEN GEÇİNCE ANLARSIN:
Aklının estiği ile yola gidilmeyeceğini,
Kara kaşa kara göze aldanıp sevilmeyeceğini,
Karakterinin beş para etmediğini,
Çıkarı olmasa gelmeyeceğini..
ÖMRÜNÜ TÜKETENLERE YANARSIN.

Yönümüz bir secde gönül şahına,
Yüzün süren sürsün kendi taşına,
Dokunmak yok zinhar gardaş kılına,
İbrahim'i sevmek anlatmaz bizi.

Sonunda canları attık ataşa,

Öyle bir çıkmazlardayım ki,
Ne pes etmek bitiriyor,
Ne devam etmek yetiriyor.
O taraf meçhul bu tarafı dumanlı sisli
Hayat iki halde de yoruyor acı getiriyor..

Hele le lee le yar...🎶
Ben yemen mumbar,
Dışarda ARABAŞI havası var..
Kümeste horaz tavık ne var.?
Şimşir kaşık dolsun azar azar.

Bahçada ayrıkları atmak için,
Gül derip baharı koklamak için,
Barışa, sevgiye  tutunmak için,
Hoş sefa geldin bize iyi geldin,
Hep beraber eleleyiz ARKADAŞ...

*ARKADAŞ*

Bülbülüm bahçada yalnız kalmışım,
Hoyrat için ahu figan etmişim
Yıkacaksan şayet gönlüm sarayı,
Dolanıp kapıma girme arkadaş,

Götüren yok alıp, öte dünyaya,
Sen sebebi izle çalış çabala,
Sağsın da, bilinmez çıkman yarına,
Nasibinde yoksa  gelmez arkadaş.

Yağan kar birikir çamı devirir,

Bazen, iniş, yokuş, bazen düz, yolun
Dönüşüm ve  değişimdir her sorun,
Bazen de  sarılıp aşeka olun,
Sen ne acıya, ne neşeye tutun,

Cürmün ne ki, neden gezip kasılın,

Bir tanrı izin verir bir de bağban,
Hadi diye, sarıp sarmalan bağlan,
Aşekaya müstesna aşk haktan,
Lakin:
Sıkıca tutundurmaz seni  hayat..