Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

İnsan altmışında neler bekliyir,
Bize gelen herkes durmaz kaçiyir,
Daah..!  ülen, gırbaç atariz  emme,
Yol yokiş,  at gitmiyir, araç çekmiyir.

Kulak az duyiyir gözüm seçmiyir,

Başımın üstünde şahin bellerdim,
Annesi derlerdi, ben ANAM derdim.
Ne önemi var ki düşüp kalkmanın,
Nasılsa o vardı, hiç düşünmedim.

Meğer yalanmış ya, nasıl aldandım,

Boran, kar, tipi, günler poyraz, geceler ayaz,
Sığındıklarım yitti, yoldaşım aymaz,
Bahaneler ayrı gayrı, sözler faydasız
Kapılar, kapalı, nasihat beyhude, çareler açmaz,
Kolsuz kanatsızım, yollarda, üşüdüm anam,

Vatan toprak, renk renk anemon, çiçek,
(Can (yar)dostum, dostum)
Hep ayrı güzel hangisinden geçek,
(Can (yar)dostum, dostum)
Doğu batı dolu, bal petek petek,

Sar kasedi şimdi bir bak geriye,
Hangi renk çizgi izler kaldı beriye,
Neler çöktü yüreğinin dibine,
Gizlenmez yüzlerde hep izi kalır.

Zalım zulm edince, vicdanın alır,
Akıl baştan gidince, delilik kalır,
Kesret bitince, kişi veli sanılır,
Can tenden çekilince, ölü anılır..

ÖZ ve CAN

Bir anlamı olmalı küsmelerin,
Ara sıra vazgeçmelerin,
Barışa da açık kapı bırakarak,
Ne olursa olsun yeniden başlamak için.
Bir anlamı olmalı başlayan günün,
Karanlığı aydınlatan güneşin,

Bürünün peçeyi şalvarı donu,
İliklerinizde hissedin onu,
Yallah Arabistan'a doğru,
Git deyince, kızıyon anlamıyorum,

Öteye git beni istemiyorsun,

Ne bir kimseyim,
Ne de kimseSİZim,
(d)ÜŞÜ(nü)YORUM,
İçimden çıkamıYORUM,
SoruYORUM
YAŞIYOR(mu)YUM?

BAZEN İŞ İŞTEN GEÇİNCE ANLARSIN:
Aklının estiği ile yola gidilmeyeceğini,
Kara kaşa kara göze aldanıp sevilmeyeceğini,
Karakterinin beş para etmediğini,
Çıkarı olmasa gelmeyeceğini..
ÖMRÜNÜ TÜKETENLERE YANARSIN.