Aşka düşürdün,
Cefasını benimle birlikte,
Çekmeden gittin.
İçime ağlar oldum,
Gözyaşlarım peşinde kurudu,
Kendi bahçesine çöp bile olamayanlar
Bizim bahçemizde çiçek olmaya çalıştılar.
Birde kalkıp bizim çiçeklerimizi beğenmeyip
Dağdan gelip bağdakini kovmaya kalktılar.
Yardan kaldı bu eski yara,
Kanıyor ikide bir, dar geliyor kabuklara,
Biçimsiz bir cücenin uyanışı gibi devdi,
Eski yarın aşkı içimde hele bir uyana
Yoldum, yolcuda,
Yürek şeklindedir
Ihlamur ağaçlarının yaprakları
Yürekli her ağaç gibi
Biraz çarpık, kenarları tırtıklı
Dişli ve uzun saplıdır
Fatih'in karada yüzdürdüğü gemi gibi,
Susuz denizde yüzdü bu gemi
Kapital düşmanın amiral gemilerini
İtibarını batırmak için en uzun gecede
Şer denizine indi
İnsanı boşa ve başa döndüren kendisidir
Yönünü ileriye döndüremeyenleri
Hayat geriye döndürür
Dünyanın bir yörüngesi var
Ne zaman, ne için dönmesi gerektiği bilir
Ellerini göğsüne koydu,
Kahırlı bağrı kavruluyordu.
Şâkulü ve tesviyesi yerindeydi,
Onur ve gururdan söz etmek zordu.
Oyun'un farkındaysan,
Bu oyunun bir parçası olmamak için,
Oyu'nun farkında olmalısın
Birey olmak bir reyle de olur,
Bir reyle de kaybedilebilir,
Bugün güneş bir başka aydın ruhla doğmuş,
Sıcağının düğmesini sonuna kadar açmış
Sırtıma döşüyor,
Nereden biliyor acaba içimin üşüdüğünü
Dört yılda bir Şubat ayının kaderine
İhanet gözlerden sızar kalbimize,
Dudakların kıyısında hafif tebessümle
Kendini vurur yüze
Hatırlamak için ne çok birikimimiz var,
Oysa unutmak için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!