Nevin Akbulut Şiirleri - Şair Nevin Akbulut

l

Ayrılık neydi satırlardaki?
Bir kaldırım taşının diğerlerinden kopması gibi bir şeydi,
Ayrılık tamamen yalnızdı,
Ayrı’ydı…

Bu sondu sevgili
Büyümüştük artık
Bir ayrılığı olgunlukla karşılayabilecek kadar
Oysa çocuk kalmayı isterdim ben
Didişmeyi seninle durmadan
Küsüp tekrar barışmayı

Bana koyduğun her İsim’de biraz daha özledim kendimi,
Ben sadece Ben olmak istemiştim.
Bir şeylere bürünmek değil…
İsim’lerle uzaklaştım kendimden her defasında.
Biraz daha…

.../ Kainatı Seyrettim Gönül Evim’den…
Bir Dost eli, Adem ararken,
Gördüm ki bir Adam bile yok imiş…
Var ise de eğer,
Gönül’den Seven bir Yoldaş yok imiş…
Şimdi Ben de farzettim ki,

Aralık soğuklarında,
Nisan Yağmurlarıyla ıslat beni.
Nisan çocuğuyum çünkü ben..
Bir tek Nisan Yağmurlarını severim..
Bir de Güneş’i..

Sen gidiyorsun,
Ben ardından bakakalıyorum.
Sen umursamıyorsun hiçbir şeyi
Ben olduğum yerde sayıyorum.

Bu ne ters bir denklem; Çözemedim.

Sensiz ne kadar yarım olunabilirse,
O kadar yarımım.
Dünüm, bugün yarınım..
Sensiz hep yalnızım!
Bir yolculuk yapıyorum,
Bir yol gittiğim,

Ne zaman özgür kalıp, uçsam göklere,
Kanatlarımda vuruluyorum.
Süzülsem bulutların arasına
Bulutlarımdan vuruluyorum.

Gecelerde kayıptayım, Beni bulamazsın.

Gölgemle de severim seni
Sen yokken gölgeme sarılırım

Sen bir ışıksın kalbimin en karanlık köşesinde
Geldiğinde tüm ışıklar söner ve son bulur karanlık

Yetim soluklarım var artık benim
Zor nefes alışlı gecelerde sabahlıyorum
Sen gidince içimde senden bir şey kalmayınca da zayıfladım
Karman çorman şiirler yazıyorum artık
Anlayabilene aşk konsun