Nevin Akbulut Şiirleri - Şair Nevin Akbulut

Nereye bakacağı belli olmayan,
Belli belirsiz yüzümde gezinen
Kafasına esince gelen, esmeyince giden
Kaçak bakışların var…

Oradan oraya taşınan,

Ne giysem yakışmıyor üzerime,
Uçurumlardan atladığım intihar provaları yakışıyor bana.
Hiçbir Güneş dindirmiyor, Yüreğimdeki titremeyi…
Öldüren Şiirler yakışıyor Dil’ime..

Sancılı bir ağıttır bu,

Bir şehri terk etmek,
Kendini terk etmektir.
Onca yıl beklediğin eksikliğin bir türlü tamamlanamamıştır.
Beklediğin hiç gelmemiştir.

Bu şehri terk etmek, Seni terk etmektir.

Baktığın Ayna’nın arkasında kalan Ben,
Sen yürüyorsun, ben bekliyorum…
O gördüğün Sen değil, Başka biri
Sen başkalaştığında beri..
Sen gidiyorsun, Ben ardından bakıyorum…

Bazen…

Gece de kararır, yıldızlar da söner,
Kör olur karanlık.
Karanlık kendini göremez,
Nereye gideceğini bilemeden…

Geçen gün aynada gördüm
Esaretimi...

Saçımın yuvarlağını kaybettim
O kadar karıştı ki saçlarım birbirine
Başıma gelecekleri bildiğim için kestirmişim demek saçlarımı

...

Sabaha karşı bitiyordu bu hikaye
Sabah başka hayatlara koşturma telaşı
Bir saklanabilsem saçlarımın arkasına
Bir uzasalar

Ayaklarımın götürdüğü yere gidemiyorum
Kalbim buralı, senli
Kafam bilmem nerede
Yüreğim nereli?

Ayaklarım yeryüzüne basarken

Öyle bir ayırdın ki Beni; Benden..
Hiçbir Ayraç bölemezdi böyle kitabı.
Hani bölünmezdik Biz?
Bölünmedik de neden ayrı kitaplardayız?

Hayat bir Ayraçla sınırlı,

Anlamsızdır susmalar.
Konuşursak bir şey bozulacaktı sanki
Konuşmadık!

Ne sen “kal” dedin, ne de ben “kalayım” dedim…
Kalmadım!