Kültür Sanat Edebiyat Şiir

bugün öğle saatleri masada oturmuş kahve içiyorum, ilginç bir hareketlikle irkildim. hızla göğüs kafesimden bir rüzgar girip sırtımdan çıktı. hani casper insanların içinde geçerdi de acı hissetmezlerdi irkilme şaşkınlık yaşarlardı öyle.

teşrin-i evvel

alazlı yaprakların kuşlara uçtuğunu

evvel zaman insanlarımızın bu dünyada yolculukları bitse de bizlere bıraktıkları azıklarıyla ve fenerleriyle yolculuğumuzda devam edeceğiz...

bana neşe ve umut veren şeylere odaklanmaya çalışıyorum
saf, sevimli ve takdire şayan bir şey varsa
bunlara dikkat ediyorum

akşamların akşamsefalarına muadil olsun..

"Havanın yüzünde bir kırlangıç sürüsü
Ve yabanıl ak atlar doludizgin
Bu sabah, bu sabah öylesine güzel ki
Bu sabah yağmur yağacak
Bu sabah gün açacak"

Havanın yüzünde bir sürü leylek, ak leylek
Zambaklar gibi açılmış
Ne diyordu Türkmen karısı
Leyleğin ayağı kırmızı deynek.

''Bazı şarkılar sonmuş gibi
Bazı şarkılar oymuş gibi

Bi' denizcinin evine dönmesi, kırlangıçların umrunda olmaz
Şimdi kuş vuran bir sapan kadar merhametsiz sensizlik

Ait olmadığım bi denizin tam ortasındayım
Yüzeceğim sana varana kadar kulaçlarım

Neredesin söyle?''

''Hayatta ne kadar gül dikeni varsa o kadar da paradoks vardır''

bit vardır bit. :)