15 yaşıma kadar her şey çok güzeldi; oyuncaklarımı,annemi,babamı kısacası hiçbirşeyimi paylaşmak zorunda değildim..ama yaş 18 e gelince insan paylaşımın sadece onlardan ibaret olmadığını anlıyor ama ne yazık ki çok geç kalınmış oluyor(o yaştan sonra abla değil de 2. anne olabilir insan) kısacası tek çocuk olmak bence çok kötü bir şey..
Ben tek çocuğum ve şahsen budurumdanda çok memnunum. Hiç bir zaman isyan etmedim yada bir kardeş talebinde ısrarla bulunmadım.... Ama bir kardeşim olmasınıda düşünemedim. Evimizde annem,babam ve ben yaşıyoruz ama öyle bir aile ilişkimiz varki kuzenlerimle kardeş gibi büyüdüm, kardeşim diyebileceğim dostlarım oldu... Annem ve babam benimle arkadaş oldular paylaşımlarımız hep farklı oldu... Belkide bu yüzdendir eksikliğini hiç çok hissetöedim..... Ama geçenlerde bir sünnet düğününün kına gecesine gittik.. Orada sünnet çocuğunun annesine ablasının nasıl destek olduğunu görünce hayatımda ilk defa yüreğim cız etti. Ama eminim ki benimde şayet evlenirsem ve bir çocuk sahibi olma şansını elde edersem çocuğuma teyzelik ve dayılık yapacak okadar çok gönül dostlarım varki.... Sanırım bunun içinde çok şanslıyım :)))
Tek çocuk problem diyenler bence çok yanılıyorlar. Çünkü tam tersine çok çocuk artık problem bu yaşadığımız dünyada vallabenim bir kızım var dünyalar tatlısı hiçde problem yaşamadım, önemli olan eğitimi, eğitemiyorsan zaten biride ziyan ikiside... O kadar çok örneği varki saldım çayıra mevlam kayıra. yaşayan çocuklar..
15 yaşıma kadar her şey çok güzeldi; oyuncaklarımı,annemi,babamı kısacası hiçbirşeyimi paylaşmak zorunda değildim..ama yaş 18 e gelince insan paylaşımın sadece onlardan ibaret olmadığını anlıyor ama ne yazık ki çok geç kalınmış oluyor(o yaştan sonra abla değil de 2. anne olabilir insan)
kısacası tek çocuk olmak bence çok kötü bir şey..
ŞIMARIK
iki çocuktan az,hiç çocuktan çok...
tek bebek
tek çocuk
tek genç kız
tek kadın
tek bir kişi...
Ben tek çocuğum ve şahsen budurumdanda çok memnunum. Hiç bir zaman isyan etmedim yada bir kardeş talebinde ısrarla bulunmadım.... Ama bir kardeşim olmasınıda düşünemedim. Evimizde annem,babam ve ben yaşıyoruz ama öyle bir aile ilişkimiz varki kuzenlerimle kardeş gibi büyüdüm, kardeşim diyebileceğim dostlarım oldu... Annem ve babam benimle arkadaş oldular paylaşımlarımız hep farklı oldu... Belkide bu yüzdendir eksikliğini hiç çok hissetöedim.....
Ama geçenlerde bir sünnet düğününün kına gecesine gittik.. Orada sünnet çocuğunun annesine ablasının nasıl destek olduğunu görünce hayatımda ilk defa yüreğim cız etti.
Ama eminim ki benimde şayet evlenirsem ve bir çocuk sahibi olma şansını elde edersem çocuğuma teyzelik ve dayılık yapacak okadar çok gönül dostlarım varki.... Sanırım bunun içinde çok şanslıyım :)))
Tek çocuk problem diyenler bence çok yanılıyorlar. Çünkü tam tersine çok çocuk artık problem bu yaşadığımız dünyada vallabenim bir kızım var dünyalar tatlısı hiçde problem yaşamadım, önemli olan eğitimi, eğitemiyorsan zaten biride ziyan ikiside... O kadar çok örneği varki saldım çayıra mevlam kayıra. yaşayan çocuklar..