Kaç çiçek solar eylül rüzgarına kapılıp kaç ağaç yaprak bırakır takvimde mahsur Kaç bahar döner sondan başa durmadan -eski şehirler şahittir toprak yeniler kendini- kaç yıl geçer mevsimlere bakmadan
Biten yaza ağlarken, sonbaharları atladık geç kaldık, şimdi anlıyoruz sonbaharı sevmek de var
gelip geçici bir heves.. insanoğlu kendi dünyasının kopyalarını tabiatta görebiliyor içeriden dışarıya bir köprü kurabilme yeteneğine sahip. gülen bir insan silüeti yeşildir hayattır canlılıktır asık bir surat ise solgun bir yapraktır ve bir sonbahardır.. ilginç olan tabiat vardır bir yerlerde insana ihtiyaç duymadan yaratan esirgeyen ve bağışlayan Allah tarafından yaşatılıyorlardır. peki ya insan? insan öylemi? bir yaprağın yeşilliğine ihtiyaç duyacak kadar aciz.. tabiat insansız yaşayabiliyor ama insan tabiat olmadan hiçbir halt yiyemiyor.. sonabaharı seviyorum deyip kandırmayın kendinizi! 5 dakika sonra ona ihanet edip denizi sevmeye başlayacaksınız ve dağı ve tepeyi ve göğü ve yıldızı...
Aslında her şey
Bittiği yerde başladı
Dumanla iletişim kurma hayaliyle
Sarardı perdeler
İğrenç bir çaresizliğin ortasında
Sarardı gülüşler
Ayrılıktan değil
Sonbahar geldi
Yapraklar sarardı
Yokluğundan değil
Aldık saatleri geriye
Hava daha erken karardı
F.
som/bahar
Sonbaharı Sevmek
Kaç çiçek solar
eylül rüzgarına kapılıp
kaç ağaç yaprak bırakır
takvimde mahsur
Kaç bahar döner sondan başa durmadan
-eski şehirler şahittir toprak yeniler kendini-
kaç yıl geçer mevsimlere bakmadan
Biten yaza ağlarken, sonbaharları atladık
geç kaldık, şimdi anlıyoruz
sonbaharı sevmek de var
Aslı Melek
Kaygılarla yüklü, gamlı, ıslak olmasına rağmen seviyorum bu hazan mevsimini..
Hüznü sevmek....
yazgımın şeklidir..
yaprak yaprak dökmektir
bir yılda birikenleri..
zayıf bir esintiye teslim olup sürüklenmektir..
kaldırımlarda yürümektir konuşmadan.
ve yürümektir yolu azaltmadan..
serin rüzgarı içene çekerek,
ezilen yaprakların sesini dinlemektir.
yeşilden kızıla,kızıldan sarıya tüm renkleri
huzur içinde seyretmektir.
görevlerini tamamlamış börtü böceğin
sessizliğe gidişlerini bilmektir sonbahar..
benim mevsimimdir,
benim sevdiğim tek mevsim.
sonbaharda doğmuşum,
sarı yapraklar içinde kaybolmak isterim.....
gelip geçici bir heves..
insanoğlu kendi dünyasının kopyalarını
tabiatta görebiliyor
içeriden dışarıya bir köprü kurabilme yeteneğine sahip.
gülen bir insan silüeti yeşildir hayattır canlılıktır
asık bir surat ise solgun bir yapraktır ve bir sonbahardır..
ilginç olan tabiat vardır bir yerlerde insana ihtiyaç duymadan
yaratan esirgeyen ve bağışlayan Allah tarafından yaşatılıyorlardır.
peki ya insan? insan öylemi?
bir yaprağın yeşilliğine ihtiyaç duyacak kadar aciz..
tabiat insansız yaşayabiliyor
ama insan tabiat olmadan hiçbir halt yiyemiyor..
sonabaharı seviyorum deyip kandırmayın kendinizi!
5 dakika sonra ona ihanet edip
denizi sevmeye başlayacaksınız
ve dağı
ve tepeyi
ve göğü
ve yıldızı...
en sevdiğim mevsim
ve çok özledim....