© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Kişi, şahıs, birey. / İt.
Ho parlato con la persona di cui ti avevo accennato (Sana bahsettiğim kişiyle konuştum)
İng.: Person
Descrivere una persona "fisico" / İt.
Magro
Grasso
Alto
Basso
Atletico
Robusto
Lewis H. Morgan - 'The Laws of Descent of the Iroquois'
Anders Celsius (27 November 1701 - 25 April 1744) 'Uppsala, Sweden'
'Roxanne' (1987)
Fred Schepisi
Hercule-Savinien de Cyrano de Bergerac (6 March 1619 – 28 July 1655) 'Paris'
'Die Zauberflöte' - (Ruth Ziesak, Uwe Heilmann, Michael Kraus, Sumi Jo, Kurt Moll)
Otakar Sourek (1883 - 1956)
Elisabeth Schumann - The Complete Bach Recordings [1927 - 1939]
Morton Gould - 'Jekyll and Hyde Variations' (1956)
John Alexander - 'Black and Red'
Jean-Louis Ernest Meissonier - 'The End of the Game of Cards'
Hippolyte Delaroche - 'Juene Mere Et Ses Enfants'
...
Klasik sonat formunda, çabuk-ağır-çabuk tempolarda düzenlenmiş eserin ilk bölümü 4/4'lük ölçüde başlayan 'Ondine' (Su perisi) , bir su perisinin tüy hafifliğindeki şarkısını yansıtır: Peri, yalnız kalanların suyun derinliğine kadar kendisini izlemelerini ister, ama birden suyun sonsuzluğunda kaybolur... İkinci temada ise, türlü vaatlerle güçlenen bu çağrı, daha da karşı konulmaz biçimde duyurulur... Gerçek yaşamında yalnız bir insan olan Ravel, Ondine'in bu girişinde - o zamana kadar duyulmamış - bir tremolonun uygulanmasının, hem de ppp (en hafif) biçimde ve bu şiirin kuru bir etüd olmasını önleyerek gerçekleştirilmesini ister... Ayrıca şiirin sözlerinin bir program müziği olarak öne çıkmasını da özellikle düşünmeyen Ravel, belirli kurallar da koymuştur... Fakat Ondine'in sonundaki 'Peri biraz gözyaşı göker, kahkahalarla sarsılır ve kaybolur' dizesi gerçekten de bu bölümün sonunda grafik olarak canlandırılmamış mıdır?
...
Kanon formunda Etüdler, Op.56
...
Orkestra ve piyano besteleri ve liedleriyle Alman romantik müziğinin en büyük temsilcilerinden olan Robert Schumann, org eserlerinde başka bir dil kullanmış gibidir... Bu nedenle de onun org besteleri hakkında bu yöndeki eleştiriler besteciyi etkilemiştir... Aslında bu eserleri ayrı bir pedal sistemi olan piyano için yazan Schumann böylece devrimci karakterde yeni bir piyano tınısına ulaşmayı denemiştir...
...
Sergei Taneyev (1856 - 1915) 'Oresteia'
Helmina von Chézy (1783 - 1856)
'Rosamunde, Princess of Cyprus' D.797
Rameau - 'Dardanus' (Les Musiciens du Louvre, Minkowski)
Hippolyte Delaroche (1797 - 1856) 'Virgin and Child' (1844)
Papillon - Op.77
Otto Theodore Gustav Lingner (1856-1917) 'Water Nymph'
Szymanowski - Complete Works For Violin & Piano (Alina Ibragimova)
Ağır tempoda ve yine 4/4'lük ölçüde başlayan 2. Bölüm 'Le Gibet' (Darağacı) ise teknik olarak ayrı bir güçlük sergiler... Bir oktav ses aralığı içinde, değişik dinamizmde ve çok geniş bir parmak açıklığıyla, hiçbir zaman arpej şekline kaçmadan yorumlanan akorlarla sürekli olarak tekrarlanan Si bemol notasının belirgin duyurulması, piyanistleri 'tuşe etüdü' ya da 'anlatım çalışması' gibi zorlar... Le Gibet'nin Ravel tarafından çalınan eski bir kaydını dinleyen piyanistler, bu beş dakika kadar süren 52 mezürlük parçada, 153 kez tekrarlanan Si bemol notasının, bu kurşun gibi ağır ortamdaki ilginç ve etkili yorumuna hayran kalmışlardır... Bestecinin bu parçada istediği yorumda, 27 tür vuruş tekniğini (tuşeyi) keşfeden Ravel uzmanı piyanist Henri Gil-Marchex, bir daha bu denli empresyonist çalışa hiçbir piyanistin cesaret edemeyeceğini belirtir... Bu bunaltıcı atmosferde, uzaktan duyulan ölüm çanlarını simgeleyen Si bemol notası, çok ağır tempoda duyulur ve Bertrand'ın metnine uyar: 'Ah! Ne duyuyorum? Bu gıcırdayan gece rüzgârı mı, yoksa darağacında inleyerek sallananlar mı? Ufukta, şehir duvarlarından yankılanan çan sesi ve asılı iskeletlerin batan güneşin kızıllığındaki görünümü.' Fakat Le Gibet'nin ilk ve son bölümlerini oluşturan bu satırlarda belirtilen 'Güneşin kızıllığı'na karşın Ravel, belki de müzik tarihinin en karanlık gecesini yaratmıştır...
L. Frank Baum (1856 - 1919) 'The Wonderful Wizard of Oz'
Bernard Shaw (1856 – 1950)
'Pygmalion' - 'The Devil's Disciple'
Nikola Tesla (1856 - 1943)
Théodore Chassériau (1819 – 1856)
'Andromeda Chained to the Rock by the Nereids'
'The Two Sisters'
Şair Nigâr Hanım (1856 - 1918)
'Aks-i Sada' - 'Eylül Sabahı'
Robert Schumann (1810 - 1856)
Sigmund Freud (1856 – 1939)
3. Parça, 3/8'lik ölçüde başlayan Scarbo (Kötü kalpli cüce) , Ondine'e tam bir karşıtlık oluşturur... Burada şeytanî güçler, görünümler çılgınca yükselir... Düşünülebilen her türlü olay ve sanatsal hamle, olağanüstü güçlükler dizisini dokuz dakika boyunca sergileyecek yorumcunun ellerine dinlenme süresi bırakmaz; tüm teknik yapı, bazen Schönberg'i anımsatan armonik düzen, birbiriyle kesişen parçalanmış motifler, tınıdan gürültüye kadar uzanan pasajlar ve ritmin değişkenliği büyük bir temanın belirmesine olanak vermez, ama yine de panik yaratmaz... Ravel metni büyük özgürlükle işlemiştir: 'Duvar nişindeki yatağımın gölgesinde, onun çınlayan kahkahalarının titreşimini ne çok dinledim... Tek ayak üstündeki dönüşler... Onun sivri külahının üstünde, bir gotik katedralin çan kulesindeki gibi, altın çıngıraklar... Ve birden yere çöküşü...' Bu bölümde, deliliği kadın kılığında canlandıran Bertrand'in metnini, Ravel doğal olmayan vals ritmiyle, aldatıcı İspanyol danslarıyla bir şeytanî gücü maskeleyip scherzo kesitinde yansıtır...
...
İngmar Bergman'ın başyapıtı...