İki bin yıl önce Roma da bir arenada Delilerin alkışları arasında Gladyatörüm Ben ve beş aslan Kaplan gibi olsam da Tozlara bulansam da Gücüm tükeniyor Yüzlerce pençe Binlerce diş yarası Öldürmüyor beni Aksine Gücüme güç katıyor Şah damarıma gelen pençe Yıkıyor Bir anda Akan kanımda boğuluyorum Dalgalar vuruyor beni kayalıklara Paramparça oluyorum İşim bitiyor Aslanlara yem oldum Hayattayken değerliydim Gömüyorlar kimsesizler mezarlığına Kimsesizdim Hepten kimsesiz oldum Nelere şahit olmadım ki İki bin yılda En güzellere, en çirkinlere İyi ki ölmüşüm Daracık ta olsa kabrim Geniş sizin dünyanızdan…
KİMSESİZLİK Yıllardır bir kılıcım,kapalı kında Kimsesizlik dört yanımda bir duvar gibi. Muzdaribim.Bu duvarın dış tarafında, Şefkatine inandığım biri var gibi...
Sanıyorum saçlarımı okşuyor bir el. Kıprdamak istemiyor gözkapaklarım. Yan odadan bir ince ses diyor gibi 'GEL! ' Ve hakikat bırakıyor hülyamı yarım.
Gözlerimde ışıltısı bir bakır tasın, Kulağım komşuların ayak sesinde. Varsın gene bir yudum su veren olmasın. Başucumda biri bana 'su yok! ' desin de...
kimsessizlik.... zira artık herşey sana sessiz gelir... kimsenin olmadığını hissedersin.... haykırırsın bir umut.... gelir kimsesizin kimsesi.... kimi sesleride beraberinde....
Herhalde çok kötü bir duygudur. Kimsesiz olmak, arayanının soranın olmaması, telefonunun çalmaması üfffff içim karardı yok bana göre değil ben katlanamam kimsesizliğe.
Dedim ya Eylül'dü..
Savruluşu bundandı kimsesizliğimin..
Adi ustunde, kimsesi olmayan demektir. :)
İki bin yıl önce
Roma da bir arenada
Delilerin alkışları arasında
Gladyatörüm
Ben ve beş aslan
Kaplan gibi olsam da
Tozlara bulansam da
Gücüm tükeniyor
Yüzlerce pençe
Binlerce diş yarası
Öldürmüyor beni
Aksine
Gücüme güç katıyor
Şah damarıma gelen pençe
Yıkıyor
Bir anda
Akan kanımda boğuluyorum
Dalgalar vuruyor beni kayalıklara
Paramparça oluyorum
İşim bitiyor
Aslanlara yem oldum
Hayattayken değerliydim
Gömüyorlar kimsesizler mezarlığına
Kimsesizdim
Hepten kimsesiz oldum
Nelere şahit olmadım ki
İki bin yılda
En güzellere, en çirkinlere
İyi ki ölmüşüm
Daracık ta olsa kabrim
Geniş sizin dünyanızdan…
:'(
kismeler anlamıo beni...kismesizim...
içe devrilmeyi körükleyen göz seğrimeleri bile köstekleyen bir durumdur/ haldir... halbuki kimi zaman da özlenilen bir şeydir
sevincini paylaşamamak....
KİMSESİZLİK
Yıllardır bir kılıcım,kapalı kında
Kimsesizlik dört yanımda bir duvar gibi.
Muzdaribim.Bu duvarın dış tarafında,
Şefkatine inandığım biri var gibi...
Sanıyorum saçlarımı okşuyor bir el.
Kıprdamak istemiyor gözkapaklarım.
Yan odadan bir ince ses diyor gibi 'GEL! '
Ve hakikat bırakıyor hülyamı yarım.
Gözlerimde ışıltısı bir bakır tasın,
Kulağım komşuların ayak sesinde.
Varsın gene bir yudum su veren olmasın.
Başucumda biri bana 'su yok! ' desin de...
kimsessizlik....
zira artık herşey sana sessiz gelir...
kimsenin olmadığını hissedersin....
haykırırsın bir umut....
gelir kimsesizin kimsesi....
kimi sesleride beraberinde....
kimsesiz bir nedir
şu an..
kimsesiz hiç kimse yok var herkesin kimsesi
kimsesiz kaldım medet ey kimsesizler kimsesi.
kimsiz kimsesizlik olur
kim kimseyken kimsesizlik kimselilik olur
kimse kim
içinde rahatsız
dengesiz bir iklim
kimsesiyim.
kimin sesiyim
sadece kimseyim.
kimsesizliğin kimsesiyim
kimsesizliğim kimseleşiyor
kimse kimsesiz değilken
kimse kimsem olamıyor
kimsesizliğin kimsesi olmak
şu an anlık da olsa..
birazdan telefon çalacak.
tel çalana kadar...
Bana konuş deme.
Söyleyecek bir şey kalmayınca,
Mecbur susuyor insan.
Bu tükenmişliği kelimelerin,
Bu sessizlik,
Kimsesizlik...kimsesizlik.
Herhalde çok kötü bir duygudur. Kimsesiz olmak, arayanının soranın olmaması, telefonunun çalmaması üfffff içim karardı yok bana göre değil ben katlanamam kimsesizliğe.