Kimisi hüzün doludur,
Bir dokunursun, bin ah işitirsin.
Durgundur kimisi, çarşaf gibi dümdüz.
Göllerdeki duru sular gibi...
Siyasetçidir kimisi,
Kimisi sağcı, kimisi solcu,
Hiç bir kadının gözleri,
Seninkinden,
Daha derin,
Ve daha güzel değil...
Dudakların,
Mobel Alabama’nın,
“Yüreğim ile aklımı
dengeleyebilseydim “ dedi!
Şükufe!!!
Sabahları,
Hep peynir zeytin yemişti,
O bir göz evi
Tükendim azar azar,
Yittim eski yılların içinde
Bıraktım kendimi
Yol ortasında öylecene…
Acemice bir direnişti
Benimkisi
İnsan,
Karşısında,
Hoşlanmadığı davranışlar,
Görmeye başladıkça,
Herşeyden, herkesten
Soğumaya başlıyor.
Güzelim Sonbahar,
Tombul bir kadın gibi,
Ak göğüslü bulutlarını,
Seyre dalmış,
Bu kara gözlerim....
Ve sonrasında,
Canımızı acıta acıta,
İçimizi dışımızı kanata kanata,
Gözyaşlarımızı akıta akıta,
Sınır kat sayılarımızı,
Arttıra arttıra...
Sabrımızı sınaya sınaya,
Kendimizi
Sürekli yorgun hissetmemizin
Bir nedeni
Mutsuzluk ve öfke duygusunun
Yoğun yaşanmasıdır
Bir başka nedeni de
Yeryüzünde,
Bu kadar acı varken,
Açlık, sefalet yaşanırken...
İnsanlık,
En alt boyutunda,
Her türlü hezimete uğratılırken,
Şükrettim Tanrıma,
Yoksulluğu bize,
Alın yazısı olarak vermediğini,
Anladığımda...
Ve dedim ki,
Tanrım!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!