Çıktı sabah karanlığı
Vakitli başlayan karda
Ayak sesini dinledi
Uzun uzun baktı çıkardığı buhara..
Kitap sayfaları sessiz sokaklarda
Ne karafilli, ne de zencefilli,
Kahvesini acı içti..
İçinde unutulmuş eski yüzleriyle
Geçmişi düşünüyordu aklınca..
Gerisi boş
Sessizlikti..
Kovalayamıyor kelebekleri,
fanuslar içinde bedeni...
özgür tutsak düzene
eğilmeyen başıyla bile......
Kendi kıyıda demirli....
Karışsa da düşlerim geceninkiyle,
Basmasa da ayaklarım yere..
Zamanı tutamamanın ağrısıyla,
İçimde dalgalar kırılır
Bakınca aynadaki görüntüye..
NALAN KAZAZOĞLU
VE
“AYRIK OTU”
“Aynını tekrarlar bitime kadar
Ömür sürer bazıları
Dört yapraklı yoncayı arar gizliden
Aykırı ayrık otları
Ayak uyduramaz sıkılırlar gidişten…”
Nalan KAZAZOĞLU’ nun “Ayrık Otu” başlıklı şiiri, işte bu… “Çok az sözc ...