Ben istedim böyle olmasını ne yazık her şeyin tek sorumlusu benim
Ellerimin altından kayıp giderken sen kendi sukunetimden ürperdim
Tutamadım o temiz ellerini vaktiyle verdiğim bütün sözler gibi
Üstüme alsam her günahı ne farkeder şimdi o bile kurtarmaz beni
Lüzum yok artık ağlayıp sızlamaya olan oldu çoktan iş işten geçti
Yaranılmıyor kimseye ne kadar kendinden verirsen o kadar fazlasını istiyorlar
Ne güzel gülüyorlar yüzüne ama bilsen ardından nasıl da pervasızca sövüyorlar
Arınılmıyor hiç bu musibetlerden nereye gitsen onlar da hep peşinden geliyorlar
Kederinden ölüyor olur sorsan herkes ama görsen sanki her gün yeniden doğuyorlar
Zorla değil ya hiç sevmedim sevemiyorum bu insanları bu bir suç mu ya da günah mı
Saklı cennetim gizli mabedim ah benim yüzyıllık yalnızlığımı bir günde yerinden edenim
Isınmaz artık içim yüzüne değmezse gözlerim lüzum yok ki başka hiç bir şeyi görmeyeyim
Laf mı zannettin içten bütün sözlerim zaten öyle bir geldin ki bozuldu aşk üstüne ezberim
Aklı kaybettim hiç pişman da değilim yüzümün kıyısına vursa gülüşün delin divanenim
Kutla zafer senin direnmeden sana teslim yüreğim al içine hapset gönüllü esirinim
Bir daha çıkmam yoluna bakmam yüzüne açmam ağzımı bile hiç tasalanma artık
Ardına kadar açıktı bugüne kadar sana bu kalp ama gelmedin kapattım artık
Namına yakışanı yapar herkes sen de bir ayrılık heveslisiydin gör bak ayrıldık
Uğruna savaştığımız her şey koskoca bir yalanmış kalbim geç oldu ama anladık
Yaşamadan öğrenmiyor yanmadan akıllanmıyor insan başa geldi gördük yaşadık
Günlerdir açılmıyor hiç kapım hiçkimseler geçerken bile uğramıyor
Ben miyim sahi bu acıklı halim pek bir tuhaf ve çok yabancı duruyor
Hep böyledir ama ayrılık sonraları insan acıkmıyor susamıyor
İçine atıyor hep ne varsa ama bir türlü ağzını bıçak açmıyor
Bende aynen öyleyim bugünlerde dokunmayın hiç bana
Ah bir canım var yalnız bir o kaldı gayrı neyim varsa yandı ondan gayrısı
Bak bir yol ayrımı var falımızda yakındır kollarımızın da ayrılması
Kalk gidelim yar buralardan buralar azılı sevda düşmanları diyarı
Ben uzattım elimi onlar ısırdı hep sanki avuçları akrep yuvası
Kör zindanlar iştahla açmış ağzını bekliyorlar şuncacık kuru canımı
Bana hep derlerdi ki bazen bir gülüşle mevsim bile değişir içinde diye
Ama öyle şeyler yalnızca masallarda olur diye gülüp geçerdim hep ben de
Hatta öylesine örselenmiştim ki kırılmamış tek düş kalmamıştı içimde
Arkama dönüp baktım da hiç bahar görmemiş kalp hep bir kara kışın gölgesinde
Rüyalar ülkesinde mi dedim nerde o kahraman gülüşünde bahar saklayan
Farkına vardığında çok geç olacak artık bana dönmek için
Ardına baktığında dolup dolup beni arayacak gözlerin
Kahrına nazına kim katlanacak hem benden başka sanki senin
Az daha yandığında anlarsın bende ki aşk kadar güzelliğin
Aslına bakarsan sen koyup gitmedin beni ben sana yol verdim
Bir yerden başlamam gerekti yeniden ayağa kalkıp tutunmak için hayata
Elimden tutması gerekti birinin öyle sımsıkı ve asla bırakmamaya
Tenimden silmesi kolaydı belki izlerini ama gel içimden sil kolaysa
Üstünden kaç yıl geçti gideli ama ben geçemedim senden gidemedim hala
Lütfen çık gel bir gün görün düğün evine dönsün içim istersen öldür git sonra
Başka bir sorum yok durum çok açık ve net herşeyi kaybettim bu kez
Evdeki hesap çarşıya uymaz akıl şaşar kalp yanılır çoğu kez
Tekme tokat döver aşk böyle bazen acımaz vurur kırar kalbini
Ürkek korkak bir hal alırsın ondan sonra sevemezsin hiçkimseyi
Lafta zaman herşeyin ilacı ama kalp ağrısını dindirmez ki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!