Kendime sövüyorum düpedüz etmediğim küfür kalmadı kaç gündür
En başa dönüyorum yetmedi mi bitmedi mi daha bu kaçıncı tur
İçine düşüyorum sensizliğin nereye kaçsam kurtulamıyorum
Yerine koyamıyor yeniden sevemiyor n'apsam unutamıyorum
Üstüne yürüyorum hem de bile bile tüm anıların acıların
Sarardı bak ardında koyup gittiğin çiçekler bir bir saksılarda
Takıldı kaldı dilim bir yar sevdim el aldı diyen o şarkılarda
Kolaymı ah nefes almak bu bayat yalnızlık kokulu odalarda
Ne sandın ki bir kez olsun çalan mı var kapımı sanki senden sonra
Karardı gün daha inmeden akşam beklerken merdiven başlarında
Yeri göğü tutuyor yokluğun dalga dalga büyüyüp sarıyor hemen her yeri
Azı çoğu olmuyor ki bu meretin düştüğü yeri yakıyor ateş değil mi
Fiyakamı bozuyor ben ki dağ gibi dururum her acıda sanırdım kendimi
Eli kolu yetiyor her yere nereye gitsem peşimden geliyor gölgem gibi
Sen bile böyle sıkı sarılmamıştın bana ama sensizlik canıma kenetli
Begonvil sarmış evin tüm duvarlarını malum çok oldu kapıları açılmayalı
Erken bir vedaydı hatırlar mısın apar topar çekip gittiğin o son yaz akşamını
Gel son bir defa sarılayım sana derken ağlamıştın hani omzuma gömüp başını
Oysa çok iyi hatırlıyorum bin yıl yaşarım ben senle bu evde diyen biri vardı
Ne oldu o büyük aşığa diye hiç sormayacağım artık olan oldu biten bitti
Kim kopardı seni en güzel en renkli düşlerinden söyle kim kırdı o kalbini bin yerinden
Aşk mı yakan cayır cayır içini böyle yoksa aşksızlık mı seni gün be gün yiyip bitiren
Dem bu dem kalk hadi vakit gitme vakti bu yerden tut elimden gel peşimden iş işten geçmeden
En sıcak mevsimde bile açamaz çiçeklerin belli ki toprağını sevememişsin hiç sen
Rastlamak ne güzel şeymiş ama böyle bu zamanda sende ki gibi aşkın en temiz haline
Normal değil bu halim biliyorum bir gülüşe eğilinmez böyle yerle bir olunmaz bir anda
Umrumda değil hiç kimin ne dediği böyle bir mucize bir daha bulunmaz kırk yıl arasan da
Ruhum delik deşik bir bakışınla ilk defa aşk düştü içimin kör kurak susuz topraklarına
Aklıma esir değil artık kalbim açtım kapılarını salıverdim sevda kuşun kanadında
Yerini yurdunu kendi seçer aşk ya gelip kalır sol yanımda ya bakıp kalırım arkasından
Çoktandır farkındaydım ben de aslında olup bitenlerin
Ondandı bu suskunluğum böyle dalıp dalıp gitmelerim
Ben sandım ki hep yanımdasın sen benden hiç gitmeyeceksin
Aldandım hiç olmamışsın aslında yalanmış gördüklerim
Korkmakta haklıydım bir değiştin sen sanki böyle değildin
Ardına sürgüler çektim kalbimin ağzına kadar hüzünle doldu zaten artık yeter
Sonuna kadar seninleyim deme bana sen de çok anlatıldı o bildik hikayeler
Lafının arkasında duracak gücün yoksa verme sen de hiç öyle büyük büyük sözler
Işığın aydınlatmıyorsa içimdeki karanlığı gölgen düşmesin üstüme yeter
Kalın duvarlarım olsa da bana topunla tüfeğinle değil varsa yüreğinle gel
Kalkmadı o kedi bile hala yatağın ayak ucunda oturup seni bekliyor
Atmadı değil kalbim senden sonra atmaya atıyor ama ikide bir tekliyor
Sen nasıl öğrendin ki unutmayı benim bildiklerim seni unutmaya yetmiyor
Topladım geriye kalan her şeyi yerine koyayım dedim bini bir sen etmiyor
Bunlara ne gerek vardı sahi söyle biz neyi beceremedikte bu hale geldik
Meyilliydi kalp hep acıya sonu belliydi taa en başından
Eğilmedi ama daha önce kimsenin önünde aşkından
Renkli değil bana hayat hep siyahtı hemde en koyusundan
Verir miydi seni bana çok isteseydim çıkarıp koynundan
Emin değilim hiç o kadar cömert davranmadı hayat daha
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!