Irgalamaz artık beni senden öncekiler kimdi niye gitti nereye gitti
Şu kadarcık umrumda olmaz çok sevselerdi yanımda olurlardı zaten şimdi
Islanmaz gözlerim bi damla yaş düşmez ardından çok oldu onlar ordan düşeli
Layığından çok sevilince dilediği gibi kıracaklarını sandılar bu kalbi
Özrü kabahatinden büyük aşklar yaşattım hep sana kalbim affet beni ama bitti
Maviye mi boyandı bütün dünya yoksa nereye baksam gözlerin mi var hep karşımda
An be an can veriyorum ben burda oysa cennet dediğin senin yanındır yalnız bana
Bilme sen yine ziyanı yok nasıl tutkunum sana nasıl da meftunum bir bakışına
Ellerimle büyütüyorum içimde adını sen koyduğum bir çiçeği her gün aşkla
Lafa dökülmüyor yazsam olmuyor işte yorma kendini nolur boşuna sorup durma
Hep bu anı beklemişim ben aslında biri gelip değiştirsin hayatımı tümüyle
İhtişamlı bir girişin ardından geçip yerleşsin şöyle canımın tam orta yerine
Laf kalabalığı yalnızca bugüne kadar yazılan söylenen ne varsa aşk üstüne
Ah bir şöyle gülümseyip bakınca yüzüme silinip gidiyor zaten bildiklerimde
Leyla'sına böylesine meftun bir Mecnun daha görülmemiştir belkide benden önce
Sudan sebeplerim olsa yine seni her istediğimde düşünmeden görebilmek için
Elimde bir sapan mahallenin tüm camlarını kırdığım o yıllara dönebilmek için
Muhtemelen çok geç artık ama biliyorum şimdi başım yerde anıların tutsağıyım
Aslen ben buralı değilim zaten bak hiç alışamadım ki mutluluğun yabancısıyım
Kardan mıydı yoksa senin o ellerin avucumda eriyip gitti hiç ısınmadan içim
Şakağıma dayanmış bir ağır silah namlusu gibi yokluğun
Yüreğim ağzımda yaa çekerse o tetiği diye parmakların
Şakası da yok gibi hiç üstelik o nemrut yüzlü namussuzun
Ha durdu ha duracak kalbim başıma gelirse diye korktuğum
Haksız çıkmayı yanılmış olmayı aaah ne kadar da çok isterdim
Güzel oldu bu tesadüf tam düşecekken uzanıp tuttu çekip aldı beni o ellerin
Üzer oğlum o seni diyecekler yine ama duymam bu kez uymam sözüne o ellerin
Lüzum olsun olmasın hep konuşur onlar ki zaten maksat laf olsun torba dolsun değil mi
Hep bekletip bekletip hiç gelmeyen o huzur bu kez o saf gülüşüne tutunup gelir mi
Ağzı kulaklarında dolaşmaya başladı yaa yüreğim demek ki aşk çoktan gelmiş başa
Bunu ben istedim hep ben seçtim böylesi benim için en iyisi dedim
Kimseye yok hiç gereksinimim ben yalnız kendi kendimin efendisiyim
Enikonu zamanla yaşayıp gördüm ki aslında hiçte haksız değilim
Herşeyden herkesten uzağım belki ama aslında hiçte yalnız değilim
Aklımda kaç yeni fikir doğar içimde kaç kişi ölür bunu kim bilir
Irgalamaz ki beni senin de beni sevip sevmediğin
Laf anlamaz kalbime göre sensin yıllardır beklediğim
Göz görmese gönül katlanırdı belki görünceye değin
Ama gördü bir kez unutmaz da artık ölünceye değin
Zaman sarmaz tüm yaraları bazıları hep açık kalır
Başlamasın hiç bitecekse eğer sürmeyecekse bir ömür git şimdi sen de bana hiç gelmeden
Alışmasın gözlerim ışığına ne yaparım ben ya sonra beni karanlıklara hapsedersen
Nasırlaşmış bir kalp güçlükle atıyor zaten son kalan gücünü de tekrar sevmeye harcamasın
Uzaklaştım ben çoktan aşkın hüküm sürdüğü diyarlardan kimse gelip bana aşktan söz açmasın
Yok artık öyle deliler gibi sevip sonra elinde paramparça bir yürekle geriye dönmek
Yine tekrar ediyor bak tarihim hep en başa dönüyor o makus talihim
Kime neyi şikayet edeyim ki yine hep kendime benim tüm sitemlerim
Bir de geçmiş karşıma gülüyor kahpe kaderim yetmezmiş gibi sanki derdim
Niye ben hep böyleyim diyecekken tam sen hiç konuşma otur sus diyor kalbim
Akılsız başım yüzünden o kadar çok çekti ki ah şu zavallı kalbim benim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!