Güzel günler göreceğiz inanın çocuklar demiş ya o şair
Güzel gün değil tek bir anım yok şair fazla iyimsermiş zahir
Evvel düşler düştü içimden sonra ayaklandı gerçekler bir bir
Üzen dünler değil hiç bir umudun kalmayışı yarına dair
Ben miyim bir tek böyle olan bilmem ki bende mi bir tuhaflık var
Anlamaya çalışmaktan yoruldum inan artık herkesi herkesin derdini
Anladıkça daha çok soğudum ama herkesten belki böylesi daha iyi
Aralarından çok kez kovuldum kimse yanına yakınına almadı beni
Almazsa almasınlar aman boşver be oğlum ben yine bende buldum kendimi
Bir bulutun üstündeyim yanımda kara kedimle her gün yepyeni bir sefer
Bu da laf mı sen olmadan benim var olabileceğimi nasıl düşünürsün
Bir taraf haksız olacaksa o ben olurum zaten başka türlüsü ne mümkün
Budaladır biraz saftır zaten yüreğim yokluğunla o nasıl boy ölçüşsün
Ne şanssız bir kalpmiş tam da yeniden doğdum derken yine yalnızlığa gömülsün
Hadi bırak elindeki o valizi hem içine ne sığdıracaksın sanki
Susup sakladığım her ne varsa bunca yıldır içimde aşka dair
Elinle koymuş gibi bulup çıkardın hepsini gün yüzüne bir bir
Lütuf değil ödül armağan değilsen tanrım seni niye gönderir
Eşine rastlamak mümkün değil ki mucizeler kırk yılda bir gelir
Neyi ne kadar istersen al senden önce buralar hep yalnızlıktı
Bu böyle sürmez sürmemeli de zaten görmezden gelinen bu uzaklık bize bir tuzak
Az önce söylediklerini düşünürsek sen de gönüllüsün bu ayrılığa ne tuhaf
Ne demek biterse bitsin ne demek kasma o kadar kendini biraz oluruna bırak
Ucunda ölüm mü varmış sanki alt tarafı ayrılıkmış işte söyle bu nasıl bir laf
Bana bunlarla gelme ne olur sus daha da acıtma içimi artık konuşma bırak
Burdan öte yol yok artık içimde bundan böyle hal yok ki zaten bende yürüyecek
Elden düşme bir kalp var içimde lütfen izin ver biraz göğsünde durup dinlenecek
Renkler soluyor bak içimde bir bir gün geçtikçe kuruyor bahçemde ki her bir çiçek
Rüzgar vuruyor sanki yüzüme bir sesinle tir tir titriyor kalbim öldü ölecek
İpten çekip al hadi kurtar beni benden çal yerden kaldır kalbimi sev beni çok sev
Buz gibi sabahlara uyanıyorum artık hep senden sonra anılardan sarhoş bir ruhla bomboş yataklarda
Az bile ama bu bana biliyorum hakettim ben bunu fazlasıyla sana yaşattığım onca şeyden sonra
Ne kızabiliyorum gidişine ne de katlanabiliyorum sensizliğe kalakaldım öyle yokluğunla
Umarsız bir bekleyiş bu benimkisi biliyorum olmayacak bir duaya amin demek belkide yalnızca
Yinede sen anlarsın beni belkide herkesten çok en iyi sen tanırsın gerçekten böyle olsun istemezdim
Yoksun ya yanımda yine herşeyden yoksun hep bu biçare yüreğim
Az dursun bu kahpe dünya dursun da ben müsait bir yerde ineyim
Fikrim huzur bulmuyor ki zaten sensiz aklım başımda değil benim
Eli kolu öyle uzun ki sensizliğin hep avcunun içindeyim
Sırtımda her yanı bin anı yamalı bir ceketle titremekteyim
Baykuş gibi gelip kondu kalbimin tepesine bu yalnızlık hep üstümde o uğursuz gözleri
Alkış hadi sen de kutla kendini daha mı iyi böyle bu uzaklık söyle hoşuna gitti mi
Nakış nakış dantel gibi işlendi aslında bu ayrılık bağıra bağıra geliyorum dedi
Ufacık şeyleri büyütüp dert ettik kendimize çok üzdük çok kırdık boş yere birbirimizi
Yandık daha da yanacağız nihayetinde kendi ellerimizle yarattık biz bu cehennemi
Ellerimle suluyorum yine hüznün koynunda açacağını bile bile içimdeki kırgın solgun çiçekleri
Lafa gelince inan hiç kimse benim kadar sevmedi sevmez seni diyenlerin sözleri yansıtmıyor gerçekleri
İçimin taa derinleri yanıp yanıp sönüyor ne oluyor böyle bi yanım buz gibi bi yanım cehennemin dibi
Feryatsız figansız susuyorum ne zamandır hayırlısı deyip bekliyorum mutlaka vardır kaderin bi bildiği
Tutunmaya çalıştıkça kırılan bu kaçıncı dal düştüğüm bu kaçıncı dipsiz kör kuyu hesabını tutmadım ki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!