Muhammet Üresin Şiirleri - Şair Muhammet ...

Gelmiyor birkaç gündür terasa alıştırdığım o martı bile çekip gitti
Değişmiyor yüzyıldır bu yasa neyi çok seversen ilk o terk ediyor seni
Dönüşüyor hemen her düş bir kabusa oysa düne kadar ne güzeldi hepsi
Ermiyor hiç öyle muradına sabreden o yalnızca bir züğürt tesellisi

Gün olur devran döner dedikçe solar yürek ama ne devran döner ne giden

Atıyordu tabii senden önce de yine kalp yani ben öyle sanıyordum
Yaşıyordum hani ne güzeldi hayat bundan iyisi olamaz ki diyordum
Şimdi düşünüyorum da ben hayata yeni yeni  gözlerimi açıyorum
Eski kırık dökük yaşantımı övüp güzelleyen sözlerime acıyorum

Ümit hep vardır bir yerde ama ben onu nerde bulacağımı bilmiyorum

Elle tutulur gözle görülür bir hal aldı yatışmıyor artık bu korku
Nerde unuttum en son kimbilir bilmem ama ne tünek var artık ne uyku
Gitme ne olur böyle bitemez yapma lütfen yarım kalamaz ki bu öykü
Sen de tutuver bir yerinden ah ben tek başıma taşıyamam ki bu yükü

Sözler yenilir yutulur cinsten değil sus lütfen kapansın artık bu konu

Bensiz ne yapıyorsun sen şimdi oralarda hiç bilmem bilmek de istemem doğrusu
Evsiz barksız kalırım ben sensiz ortalarda diyen biri vardı sahi ona n'oldu
Renksiz tatsız bir film olurdu hani hayat bensiz daha mı iyi şimdi filmin sonu
Ruhsuz aşksız hissetmeden o pamuk kalbine kimbilir hangi kirli eller dokundu

İncinirsin kırılırsın daha çok dökülürsün böyle avuçlarından parça parça

Öyle kolay değildi ki birinin gelipte içimde bu kadar derine inmesi
Zorladılar kaç kere kalbimi ama koymadım yalnızlığın yerine hiçkimseyi
Gel de inan şimdi şu haline hakikaten benim mi bu zavallı kalp müsveddesi
Elinden bir şey gelse hiç olur muydu kalbim o kırık dökük cümlelerin öznesi
İstanbul düşmanlık neymiş öğrenecek bana seni vermesin de hadi bir göreyim
Paslanmış duygularım belki ilk kez gün yüzü görecekken ona boyun eğer miyim

Dönüp ardına bile bakmak yok bana söz ver yüreğim
Sönüp sönüp yanacağız yine ama ben o kadar güçlü değilim
Bilirsin hiç sevmem zaten vedalaşmaları da oldum olası
Silersin gözyaşlarını kurutursun ama içine düşer son damlası

Ne bir valiz ne bir resim hatta bir tek iz bile götürmek yok yanında

Sıradan bir gün daha bitti bitiyor bak işte yine gün batıyor burda az sonra
El açıp dua etmekten başka bir şey gelmiyor ya elimden o koyuyor en fazla
Ne yapıp eder bi bahane bulup gelirim bi gün yanına mutlaka demiştim ya
Sana mahçup yüreğimin başı hep önde aklımsa uzaklaşıyor kaçarcasına

Izbe yıkık dökük terkedilmiş bi ev gibi şimdi içim içinde kalbim bin parça

Jilet gibi bir sensizlik öyle afili başı dimdik dolaşıyor içimin ıssız kör karanlık sokaklarında
Önüne geçip dikiliyor zaman zaman kalbimin zavallı yüreğim tir tir titriyor korkusundan karşısında
Tamam yeter tamam kabul sen kazandın git başımdan diye yalvarıp yakarsam ne fayda anlamıyor ki laftan da
Eline geçirmiş ya bir kez kalbimi bırakır mı hiç canımı yakmadan vurup geçiyor hep acıta acıta

Merak etme ölmedim daha ama kararlı bu azılı sensizlik sağ bırakmamaya gel yardım et dayanmama

Yazamıyorum artık senden sonra kalemi elime alamıyorum
Atamıyorum yazık senden öteye bir adım bile geçemiyorum
Yaşamıyorum yalnız nefes almak benimkisi o da laf olsun diye
Yatamıyorum yastık yüzü görmedim ne zamandır uykusuz her gece

Aklıma geldikçe senli güzel günler kendimi tutamıyorum

Eğilmezdim bükülmezdim yer yerinden oynasa sökülmezdi ciğerim yerinden
Değişmezdim küçülmezdim ellerinden kopmasa ellerim dökülmezdim içimden
Adın neydi yüzün hangi masal kahramanına benzerdi unutur muyum bir gün
Ölüm belki kesin çözüm olabilirdi buna yaşarken unutmak mı ne mümkün

Zorun neydi kalbim sanki hiç işin gücün yok gibi gittin sevdin durup dururken