Zarflar yine boş kaldı çekmecede öyle yaşlandı hiç tanıyamadı içini dolduracak sevda mektuplarını
Efkar bastı bak yine akşamları ve yağdı Allah yağdı gözlerim hiç durmadı kıskandırdı koskoca bulutları
Yerde yığıldı kaldı üstüste kağıtlar katlanıp katlanıp atıldı hiçbiri yansıtmadı bendeki tutkuları
Ne yapıp ne edip bir yol bulup akmalı ama bu deniz yoksa dolup taşacak boğacak o körpecik umutları
En az birkaç kere yankılandı boş sokaklarda adın sesimde sonra kendine çarpıp düştü ıslak kaldırımlara
Başladı yine o kaygılar bir yanım alev alev yanar bir yanımda boyumu aşan dev dalgalar
Enkazını yeni kaldırmıştım daha yanmış yıkılmış umutların bağlanacak yine o karalar
Rastlantılar hep talihsiz değildir kalbim tam tersine sarılır belki bu kez geçmiş bütün yaralar
Ruhumda artçı sarsıntılar dinmedi hala ama bak azalmaya başladı gitgide o sanrılar
İçten bir söze bir tebessüme düştü düşecek kalbim öyle güçsüz öyle kırılgan ki bu aralar
Fazlasıyla bekledik kalbim bana sorarsan tam da şimdi gitme vakti
Ağzımla kuş tutsam yaranamam sana hem sen beni hiç sevmemişsin ki
Takmaz bunu da umursamazsın bilirim zaten gözünde yerim ne ki
Manzaran kapanmaz ben topraktım basıp geçtiğin sense benim güneşim
Acaba diyorum yine de bazen ben yanılıyor olabilir miyim
Kızıla çalan bir gökyüzü ve şehri saran yalnızlık örtüsü
Genzimi yakan o kör duman değil ki sensizlik işin kötüsü
Yedi kat yabancıyken şimdi çok tanıdık acının her türlüsü
Yokluğundan armağan bana bu kalbin darmadağın görüntüsü
İkiye böldüm senin için ruhumu kalbimi yetmedi parça parça ettin
Bırakıp gittin hemen aşka doyunca kalbin beni burda koyup bir başıma
Anılardan bir atlıkarınca dönüp duruyor şimdi her dakika başımda
Nasıl bir çarkıfelek bu dönüp dolaşıp hep sende duruyor her defasında
Uzayıp gidiyor bu böyle her gece yüzüm yıkanana kadar yaşlarımla
Yalın ayak çırılçıplak yürüyor kalbim sensizliğin yükü omuzlarında
Belli etmeyeyim dedim öyle sessiz sessiz seveyim seni hep içimden
Eski bir şarkı gibi kal istedim hep çok değerli ama çok az bilinen
Tamamı deliye söylenir lafın derler ama burda ki tek deli benim
Üstüne alındı herkes sözlerimi oysa ki ben bir tek sen duy istedim
Lambayı kapat sus yat kalbim ne desek duymaz o boşuna beklemeyelim
Yukarıdan ayarlıydı herşey değiştiremezdim yazılanı hep öyle kandırdım kendimi yokluğunda
Olanlardan sorumlu değildik payımıza düşeni yaşadık biz kaderimize razı olduk yalnızca
Kurallar vardı hep başucumuzda ne zaman gülümsesek yüzünü asardı hemen onlar da karşımızda
Sorular kaldı şimdi bana yığınla biliyorum ki içim çok acıyacak cevaplarını duyduğumda
Aklımın hiçbirşeye ermediği o çocukluk günlerime dönesim var yine
Yaralarım bu kadar acıtmazdı içimi en sert şekilde düştüğümde bile
Farketmedim mi sanıyorsun bir uzaklaştın bu aralar mevsimi değişti o sıcak bakışlarının
Artık ısınmıyor içim bir gülüşünle gelmiyor yaz gönlüme hiç gitmiyor başımdan kara kışların
Tüketmedim mi sanıyorsun her gece kendimi yedim bitirdim yinede işin içinden çıkamadım
Olmaz yok olamaz ki bu bir başkası nasıl olur inanmam hani ben senin için herkesten başkaydım
Şimdi söyleyeceğin her yalana anlatacağın en aptalca masala bile inanmaya razıyım
Sarı odalar çalıyor radyoda ve ben ağlıyorum odada bir başıma
Kapı duvarsın ne zamandır bana bakmıyorsun acımıyorsun gözyaşıma
Nasıl bu kadar taş olabiliyorsun hiç mi inanmadın sahiden aşkıma
Hadi oradan sen de sevmek kim sen kim der gibi bakma öyle geçip karşıma
Alı al moru mor bir sevda değilse bile biz de biliriz az çok yanmayı
Elimin değdiği her şey bozulup çirkinleşiyor sanki en sonunda
Lüzum yok dediğim her şeyi yana yakıla arar oldum hep zamanla
İçimden geldiği gibi sevebilmek ne mümkün yasaklar her tarafta
Zaten ne bağlanabilir tutkuyla ne vazgeçer yüreğim hep arafta
Kalbine güveniyorsan gel değiştir beni yada sil yeni baştan yaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!