Önceleri küçücük bir düştün sadece bende zamanla büyüdün çoğaldın içimde
Yavaş yavaş kök saldın yerleştin iyice kalbime üstelik öylesine masum alabildiğine doğaldın gözümde
Lütfedipte baksaydın bir kerecik olsun yüzüme sen de görürdün kendini gözbebeklerimde
Eskidikçe artsaydı değeri aşkın yanımda olurdun şimdi ayrı kalmazdık böyle yıllar geçip gitmezdi beklemekle
Zor diye bir şey yoktu hani imkansız sözcüğü asla bizim aşkımızı tanımlayan bir sıfat olamazdı
Söylenecek yeni bir şey yok bende her şey aynı işte bildiğin gibi
Şuram acıyor işte yine söyle cancağızım bu acı geçiyor mu
Öteleyecek gücüm yok dertleri hepsi kapıda alacaklı gibi
Buram buram sen kokarken odam senin de aklına yüzüm düşüyor mu
Vakit kaybıydım belki senin için ama bir bak ben de neler kaybettim
Yapmadım mı zor diye adlandırılan birçok şeyi sırf sen istedin diye
Yaşadım mı sor istediğine varmıymış adının geçmediği bir tek cümlem bile
Yakmadım mı kor ateşlerde yüreğimi senin uğruna cayır cayır hem de
Bıkmadım yor istediğin kadar biraz daha acıt içimi bağır çağır yine
Yine küçük kırgınlık anlarımız olsun istersen sudan sebeplerden tartışalım
Neden duyar insan zamansız kaybettiği şeylerin acısını
Neden sorar hayat elinde tutamadıklarının hesabını
Kim der geçer gider zamanla içinde ki o büyük kalp yangını
Neler gelir geçer ama dinmez yürekte ayrılığın sancısı
Benim hatalarım var telafisi hiç mümkün olmayan
Sınandı kalbim defalarca en hoyrat en olmadık aşklarla
İnandı hep ah benim akılsız başım koskoca yalanlara
Ne hayrı dokundu ki ardımda kalan onlarca yılın bana
En iyi yaptığı birkaç çizgi daha eklemekti alnıma
Mutluluktan sanılan her gülüşün ardında ne acılar saklı bir ben bilirim
Yavrusundan koparılan bir annenin feryatlarıyla dolu sanki şimdi içim
Işıkları açılmıyor hala akşamları bu evin
Odaları ısınmıyor faydası yok günün güneşin
Çocukları uğurladım bitti bayramları içimin
Sokakları bile tanımıyor artık bizi bu şehrin
Çığlıkları hiç dinmedi ki susturamadım kalbimi
Günlerdir açılmıyor hiç kapım hiçkimseler geçerken bile uğramıyor
Ben miyim sahi bu acıklı halim pek bir tuhaf ve çok yabancı duruyor
Hep böyledir ama ayrılık sonraları insan acıkmıyor susamıyor
İçine atıyor hep ne varsa ama bir türlü ağzını bıçak açmıyor
Bende aynen öyleyim bugünlerde dokunmayın hiç bana
Farkına vardığında çok geç olacak artık bana dönmek için
Ardına baktığında dolup dolup beni arayacak gözlerin
Kahrına nazına kim katlanacak hem benden başka sanki senin
Az daha yandığında anlarsın bende ki aşk kadar güzelliğin
Aslına bakarsan sen koyup gitmedin beni ben sana yol verdim
Kendime sövüyorum düpedüz etmediğim küfür kalmadı kaç gündür
En başa dönüyorum yetmedi mi bitmedi mi daha bu kaçıncı tur
İçine düşüyorum sensizliğin nereye kaçsam kurtulamıyorum
Yerine koyamıyor yeniden sevemiyor n'apsam unutamıyorum
Üstüne yürüyorum hem de bile bile tüm anıların acıların
Üç adım geri git ve dur orda
Susadım deli gibi aşka ama sorma
Nasılım ne yapıyorum hiç bilmiyorum kim yanımda kim karşımda
Ne tadım ne tuzum var öylesine yaşıyorum hayatın kıyısında
Bir aşk vardı elimde ama yokluğunda ona dahilmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!