Çok oldu koyup gideli beni böyle söndü bir bir tüm düşlerim
Ne çaldı kimseler kapımı ne koydu yerine birini kalbim
Dokundu susup söylemediğim her söz bak kaskatı şimdi içim
Kalmadı hiçbir umut azaldı kalp yine seni bitiremedim
Olur mu olur derler yaa hep bir şeyi taa yürekten çok istersen
Bir kez daha tek başıma çıktım yola aklı hiç almadan yanıma
Kaç kez dedim kalbime oysa dereyi görmeden paçayı sıvama
Başa bela o kalp hep çift kişilik düşlerde yalnız uykularında
Bir ders olsun bu da bana yine hep yalnızlık kalan avuçlarımda
Eski bir fotoğrafı görüp düğümleniyor boğazım bazen
Marifet gerektiren bir işti gerçekten yerden kalkmayan yüzümü gülümsetebilmek
Elinle koymuş gibi buldun ama sen büyüdükçe kaybettiğim sevinçlerimi tek tek
Lafını esirgemeyen o kahpe felek yüzüme vurdu canımı yakan her gerçeği
İyiki sen tuttun elimden yoksa çoktan düşmüştüm ben tutunacak neyim kalmıştı ki
Konuşmadığımız hiç birşey kalmasın senle zaten paslandı duygularım dura dura
Emin olmadığım öyle çok şey var ki aşk üstüne gel hepsini yeniden öğret bana
Öyle kolay değildi ki birinin gelipte içimde bu kadar derine inmesi
Zorladılar kaç kere kalbimi ama koymadım yalnızlığın yerine hiçkimseyi
Gel de inan şimdi şu haline hakikaten benim mi bu zavallı kalp müsveddesi
Elinden bir şey gelse hiç olur muydu kalbim o kırık dökük cümlelerin öznesi
İstanbul düşmanlık neymiş öğrenecek bana seni vermesin de hadi bir göreyim
Paslanmış duygularım belki ilk kez gün yüzü görecekken ona boyun eğer miyim
Dönüp ardına bile bakmak yok bana söz ver yüreğim
Sönüp sönüp yanacağız yine ama ben o kadar güçlü değilim
Bilirsin hiç sevmem zaten vedalaşmaları da oldum olası
Silersin gözyaşlarını kurutursun ama içine düşer son damlası
Ne bir valiz ne bir resim hatta bir tek iz bile götürmek yok yanında
Yazamıyorum artık senden sonra kalemi elime alamıyorum
Atamıyorum yazık senden öteye bir adım bile geçemiyorum
Yaşamıyorum yalnız nefes almak benimkisi o da laf olsun diye
Yatamıyorum yastık yüzü görmedim ne zamandır uykusuz her gece
Aklıma geldikçe senli güzel günler kendimi tutamıyorum
Bi tırpanla biçilmiş gibi kesildi tüm umutlarım
Öyle hırpani ki üstüm başım çok kötü durumdayım
Boş bir cep gibi ters yüz oldu gidişinle tüm hayatım
Yeni hiç birşey yok dantel dantel büyüyor yalnızlığım
Tutunmaya çalıştığım her dal kırılıyor bu ara
Bitirdim ne varsa içimde aşka dair
Sildim süpürdüm tüm kırıntıları bir bir
Bir çizgi bir gülüş bir dokunuş vesair
İstediğin tam da buydu belki kimbilir
Yitirdim kalmadı ne akıl ne de fikir
İçime atsam boğuluyorum dışıma vursam korkuyorum çalarlar seni benden
Peşinden koşsam yoruluyorum geride dursam özlüyorum n'apacağım böyle ben
Eşiğinde duruyorum zaten sensizliğin yalvarırım gitme lütfen hiç içimden
Köşesinden kenarından tutunuyorum zaten hayata bırakma beni bir de sen
Küçücük umutlar sakladım hep sana dair ama sustum kimseler bilmesin diye
Kapattım zannettim gidişinle kalpte açtığın yaraları
Ama aklıma düşen bir gülüş becerdi hemen kanatmayı
Kararttım günlerimi hep yasakladım kendime konuşmayı
Oysa gözümden düşen hiçbir yaş söndüremedi yangınını
Topladım bütün anıları bıraktım çok uzak bir yerlere
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!