Bildiğim bütün herşeyi unuttum değdiği an gözlerim o gözlerine
Ezberim bozuldu yer değiştirdi ne varsa aklımda ruhumda kalbimde
Yeniden tanımlanıyor aşk güzel olan herşey daha çok sana benziyor
Adı sen oluyorsun kalpte hep ne kadar söz varsa söylenen aşk üstüne
Zehir zemberek geçiyor ama sensizliğe kurulu saatlerden örülü günlerim
Esaret neymiş öğrendim yokluğunda ne kaldım ne gidebildim bak ben hala sendeyim
Sırtüstü uzanıyorum gözlerim tavanda aklımda anılar
Birbiri ardına açılıyor eskimiş tozlu sarı sayfalar
Suçüstü yakalıyorum kendimi utanıyorum o halimden
Kıvrılmışım bir köşeye ayağımda sana ait prangalar
Açılmıyor tek göz odası kalbimin
Toprağında açamadı hiç benim çiçeklerim
Dudağından duyamadı bi tek güzel söz kalbim
Kokladığım şey sen değil buram buram yalnızlık
Sakladığım şey aşk değil hep bi avuç pişmanlık
En kurak döneminde filizlenmeye çalıştım kalbinde
Eğer bir gün bitersek hayatta bitecekti ikimiz için
Öylece duracaktı kalbimiz atmayacaktı kimse için
Değerse ellerimiz olurda dokunursa başka tenlere
Ölürüm de yaşayamam derdin hani çekip gitmeden önce
Çok uzun sürmedi ama almam kötü haberlerini
Adını koymaya korkar oldum aramızda ki o büyülü şeyin ama
Adını duysa çarpar oldu yüreğim yerinden kopacak gibi bi hızla
Canımı sıkmaya başlar oldu senin dışında her ne varsa hayatımda
Yarını olmayan bir yola revan oldu kalp de ben mi farketmedim daha
Bi şeyler olacak ama ha bugün ha yarın biliyorum bi tuhaflık var
Heyecan evet yalnızca biraz heyecandı
Bu mu şimdi bize getirdiğin açıklama
Yaşanan tonlarca küçük güzel anı vardı
Yok mu sahiden hiçbir anlam sence onlarda
Hep böyle oluyormuş derlerdi ama zaten
Yağıyor üstüme bir bir acılar böyle her gece
Üşüyor ruhum tir tir titriyor altında sadece
Düşüyor aklıma senli anılar adın geçince
Acıyor kalbim kor kor ateşler yanıyor içimde
Bizim verilmiş böyle bir sözümüz yoktu ben hiç bilmiyorum
Ne olur varmasın gün geceye diyorum artık hep içimden
Kapı önlerinde oturup böyle beklemek ne zor bir bilsen
Bükülür boynum her günün sonunda gözlerim dalıp giderken
Bölünür uykum yatağın solunda ellerim seni ararken
Nereleri gördün kimlerle hangi yollarda yürüdün ben senden başka bir iz bilmezken
Çok korkaktım ve çok uzak sana gelmek dokunmak güzel bir düş olabilirdi ancak
Olmadı yapamadım yine yenildim kendime duvarlar koydum önüme önce boş bir vaktimde onlar yıkılacak
Kıskandım yalan değil çok kıskandım yanındakinden aklındakinden ve bütün İstanbul'dan seni
Kırpmadım gözümü bile kırpmadım bıktım her gece yanımda değil de rüyalarımda bulmaktan seni
Az kaldım yetmeyeceğim ha bittim ha biteceğim hatta tükendim
Çatıda bir güvercin vardı ya o bile uğramıyor ne zamandır
Elini ayağını çekti herkes ne bi hal soran var ne de hatır
Dün ağzına kadar sevinç dolu olan kalbim şimdi tam takır kuru bakır
Bugün anladım ki bende güzel olan ne varsa sen yanımdayken olandır
Ne kimseler bakıyor yüzüme ne kendim bakabiliyorum aynalara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!