Böyle biter zaten hep bütün masallar ezberledik çoktan
İyiler hep kazanır kötüler yanar bakma hepsi yalan
Lafta güzel olur her şey varsa biraz sabır biraz zaman
Elin oğlu alır yürür biz anca nal toplarız arkadan
Meyler dolup taştı bir kaç kez şimdi kafalar hafif duman
Bu nasıl bir döngü yine mi yalnızlık gelip dayandı kapıma
Daha kaç gün oldu koyalı başımı çift kişilik bir yastığa
Durası yok artık tende canın alacaksan al tanrım onu da
Kör olası bir burgu oyup duruyor yüreğimi nasıl olsa
Dudağımda bin sövgü düşman başına denecek kötü şansıma
Yazmayacaktım artık sana aşka dair bir tek satır bile bundan sonra
Getirir ama yine rüzgar inadına inadına kokunu burnuma
Atmayacaktım artık burdan bir adım bile senin olduğun sokaklara
Götürür ama yine yollar canımı sürükleye sürükleye arkanda
Duramam sensiz ben ben dursam yüreğim kopar içimden yine sana varır
Gücü yok sesi yok konuşacak tek bir sözü yok halsiz kalbinin sustun artık öylece
Üzen çok kıran çok hiç acımadan sırtından vuran ne kadar çok dostun varmış kahpece
Lüzum yok ağlamaya bu da geçer hadi kalk ayağa hala çocuksun biraz sadece
Acı yok adı yok bundan böyle hüznün yeri yok kalbinde hem yandın zaten yeterince
Yanlışı doğrusu kalbin korkusu geçmişin tortusu beni bağlamaz gel aşk affeder
Durma hadi bir bir sırala ardı ardına sen yine o bildik yalanlarını şimdi
Burda bir deli var ya tabii gözü kapalı inanır ne söylesen öyle değil mi
Vurma bari giderken yapma bu kadar acımasız olma incitme zavallı kalbimi
Orda seni yepyeni baharlar bekliyor belki ama benim içim şimdiden buz kesti
Yorma kendini zorlama hiç zaten biliyorum ben herşeyi sen temelli gidiyorsun
Akıl yok mu hiç sende deme nasıl olsun o takılıp senin peşine düşmüşken
Yukarda Allah var o da görüp biliyor yaa bir tek sen kaldırırsın beni yerden
Şehir yankılansın baştan başa adınla ben içimden avaz avaz haykırırken
Elin varacaksa vur kır dağıt kalbimi binlerce sen dökülür yine içimden
Aptalsın delisin sen yaa deyip yine elin yanağında öyle bir gülümsesen
Koyuyor yokluğun sonradan sonradan böyle olacağını da biliyordum aslında
Tutuyor çocukluğum zaman zaman bir ağlamaklı oluyorum böyle her defasında
Boyuyor ayrılık günü geceyi kapkara dalgalara başka renk yok ki fırçasında
Doyuyor ruhum acıya kan çanağı gözlerimin doldurduğu bir hüzün sofrasında
Kesiyor umudumu biraz daha her geçen saat sanki usta bir cerrah edasıyla
Ruhumun kör kilitli kapılarını açan tek anahtar oldu o sımsıcak ellerin
Üstümdeki o karanlığı dağıtan bir güneş sanki o alev alev yanan gözlerin
Mevsimden takvimden bir haberdi yüreğim bir kez olsun aymadı ki hiçbiri günlerin
Evrenin bir mucizesi tanrının bir hediyesisin sen diğer adısın o cennetin
Yerinden yurdundan edilen bir çocuk işte zavallı kalbim izin ver peşinden gelsin
Bu hüzünle biz çok uzun süre ayakta duramayız
Ne düşündüğünü söyle bir çözüm yolu bulmalıyız
İlk güzde birer birer döküldü bak tüm yapraklarımız
Bir izin ver bize bizi birlikte yeniden toplarız
Bir küçük ev bir kedi ve bir kaç kitaptı hayalimiz
Göreceksin bak yaz bir kenara bir şeyler olacak yakında
Gelmezdin sen yoksa böyle yoğun bu denli şiddetli aklıma
Döneceksin ya kimbilir kaçıncı defa aynı yalanlarla
Öleceğim yada ben yine yanılıp kahrımdan yana yana
Söylenecek söz de kalmadı artık yazık ikimiz hakkında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!