Muhammet Üresin Şiirleri - Şair Muhammet ...

Şımarık bir çocuk gibi dağıtıp dağıtıp kırıp döküp yeniden topluyorsun beni
Eline geçen her şeyi böyle harcarsın sen öylemi bu kalpten bir tane daha yok ki
Yanmış yıkık bir kalbin ortasında dikilmiş duruyorsun muzaffer bir kumandan gibi
Merak etmedin mi hiç bilmem ben izin vermesem o kaleler öyle kolay düşer miydi
Ama yok yok hiç sanmam sen zaten bir kere bile olsun oturup bizi düşünmedin ki

Kapalı kapkara karanlık hepten bitik yüreğim
Susmalı bu defa yararsız zaten bütün sözlerim
Hayırdır inşallah bir uğursuzluk var yine üstümüzde sanki
Atlatırız kalbim biz neler gördük bu da bir şey mi

Yalnız tek başına hatta yapayalnız geçsin günlerim

Bunca yıldan sonra seni kalbimin önüne koymak istemezdim ah yalnızlığım ama kusura bakma
İyi bakacağına zerre şüphem olsa yerine gelenin bilirsin onu sana değişmezdim asla
Rica ederim yapma öyle küskün bakma bana bir görseydin ah o gözleri sen de hak verirdin bana
Düşmeyeyim diye çok uğraştım ama bir an düştüm ve kayboldum o yeşil denizin derin sularında

İlk defa tadıyorum ben bu hissi gerçekten ama zaten bir defa yaşanırmış aşk dediğin de yalnız

Hafife almamam gerekmiş aslında senin kalbimin üstünde yarattığın etkiyi
İçimde tutmasam daha iyiymiş zamanında dilimin ucuna kadar gelenleri
Lüzumsuz bir gururla sustum hep çektim kendimi senden korktum savunmasız çocuk gibi
Akılsız başıma uydum saklanıp durdum hep pustum oysa ki aşk affedermiş herşeyi

Lütfen sen alt et kendini gel tut elimi yeniden kaldır hadi düştüğüm yerden beni

İki kişi gördüm ilk kez bugün bu kalbin içinde
Biri sendin biri ben parçalanmış ayrı yerlerde
Ne çok şeyi göze alıp biz olabilmiştik ikimiz oysa
Ne yok yere harcadık aşkı söyle elini kalbine koyda

Aaah yetmiyor mu gücün kendinle yüzleşmeye

Susuyorum kaç gündür kapandım odalara kimseye tek kelime etmiyorum
Uyuyorum hem de eskisinden daha fazla yada ayakta düşler görüyorum
Yormuyorum ne iyi ne kötüye ne varsa kaldırıp bir köşeye koyuyorum
Atıyorum hep içime içime ne var ki sustukça daha çok ses duyuyorum

Ramak kaldı delirmeme biliyorum bir adım sonrası delilik

Mantıklı bir tane sebep göster bana ki seni unutmama yetsin
İçi dışı aynı kaç aşk gördü ki kalbim seni bırakır mı dersin
Saçma sapan bir bahaneyle geçme karşıma sus böyle gidemezsin
Lafta herşey çok şahane öyleyse sorun ne söyle kalbim de bilsin

İki laf arası söyleyip herşeyi eteğindeki taşları mı dökeceksin

Zannettiğim kadar çok uzaklaşmamış meğer yalnızlık sen gider gitmez başucumda bitiverdi
İyi niyetlerim de pek o kadar sağlam duramadı yanımda senden sonra hepsi yitiverdi
Yeri göğü inletirdi bu yürek içinde sen varken şimdiyse sesi soluğu kesiliverdi
Ne ara kurudu içimin bahçeleri tüm çiçeklerim bir anda yapraklarını döküverdi

Eminim benden daha iyisini bulursun hem bilirim zamanla geçecek her şey düzelecek

Merhaba dedi çoktan yeni bir güne uyandı benim dışımda ne varsa birbiriyle kucaklaştı
Acılarla başbaşa bir kahvaltıda yine yalnız kalbim usul usul kimsesizliği yudumladı
Yok daha doymadı belli ki hayat canımı yakmaya ben vurma dedikçe o duymadı hiç durmadı
Anlamaya çalışmaya niyetim yok artık kimseyi zaten hayat hiç çalıştığım yerden sormadı

Beni yakın yakacaksanız hadi atın ateşlere ben yanayım ve siz hep öyle uzaktan bakın

Benim değil sanki yüzümde ki bu bakış kalbimde ki bu atış benim değil değişti hepsi
Elin değmiş belli ki içimin kuytularına arındı bak ruhum tertemiz ilk günkü gibi
Rastlantıdır belki de sadece dedim mevsimdir beni böyle baştan ayağa güzelleştiren
Ne kadar koparsalarda tüm çiçeklerimi ne de olsa her bahar yine aşık olurum ben

Az daha yakından bakınca gördüm yanıldığımı bu kez bir başkaydı her şey her zamankinden