Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Yanıldık bir kere bir daha olmaz
Bu millet uyuyor sanmayasın ha!
Bu meydan inan ki sana da kalmaz
Gücüne güvenip kanmayasın ha!

İyi diye seçtik, ettik bir hata

Ayrılmanın vakti gelip çatınca
Düzgün düzgün gittin vah zavallım vah
Tan yeri ağarıp şafak atınca

Ağlayan gönlüme sus diyemem ki
O ne beni dinler ne susmak bilir!
Öyle bir yol tutmuş his diyemem ki
O ne beni dinler ne susmak bilir!

Efkara daldırıp yoruyor beni

Nice zulümlerle iptila olduk
Aman Allah diyen kullar çoğaldı
Maddi ve manevi istilâ olduk
Milleti sömüren yollar çoğaldı

Davranışlar kaba akım değişti

İstirahatteydik, tüfek çatmıştık
Kimimiz gölgede gidip yatmıştık
Sevindik, zıpladık takla atmıştık
Sanki bir savaştan muzaffer gibi

Kimi susamıştı suya giderdi

Ömür vaha can emanet, mal Allahın kul Allah’ın
İlahi aşk gönülleri yakar gider rahmet olur
Mecnun Leyla’sını arar çöl Allah’ın yol Allah’ın
Göz pınarı seller gibi akar gider rahmet olur

Kimi mümin kimi kafir, kimi nankör kimi şakir

Eden ettiğini kâr mı sanıyor
En büyük mahkeme kurulur bir gün
Dünyayı kendine yâr mi sanıyor
İğneden ipliğe sorulur bir gün

Memleketi parsel parsel eyleyip
Satarak milleti kandırdı bunlar
Öz kaynağı kara delik söyleyip
Tüten bacaları söndürdü bunlar

Sözleri hayaldir düşleri yoktur!

Arı eğer yanılıp da sokarsa
Bir kaşıntı verir, kendi geberir
Balı talan eden mumu yakarsa
Dibi ışık görünceye dek erir

Başım alıp, çekip gideyim dedim
Gidemedim, bu dünyanın yüzünden
Biraz istirahat edeyim dedim
Edemedim, bu dünyanın yüzündem

Derdi bitmez, aklım yetmez sır nedir?