Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Şu gurbeti terketsem ne yazardım!
İlhamımın yüzde doksanı hasret
Ben gurbetsiz kafiyeyi bozardım
Şiirimin dili, aksanı hasret

Sensiz ne haldeyim biliyor musun
Baktım gözlerimi yoluna senin
Çoktandır beklerim geliyor musun?
Döktüm sözlerimi yoluna senin

Yeter beklettiğin hadi bir gel de

Ben Türk’üm tepeden tırnağa kadar
Sayenizde mutlu değilim beyim!
Vatan aşkı benim göğsümde yatar
Sayenizde mutlu değilim beyim!

Kalmadı itimat kalmadı iman

Uşağum 44.

Bu fesat zamanda, dünya yüzünde
Hayatta ölümü tattım uşağum!
Fitne kıskacında, zulmün közünde
Beyaz bir havluyu attım uşağum!

Yanıldık bir kere bir daha olmaz
Bu millet uyuyor sanmayasın ha!
Bu meydan inan ki sana da kalmaz
Gücüne güvenip kanmayasın ha!

İyi diye seçtik, ettik bir hata

Ayrılmanın vakti gelip çatınca
Düzgün düzgün gittin vah zavallım vah
Tan yeri ağarıp şafak atınca

Ağlayan gönlüme sus diyemem ki
O ne beni dinler ne susmak bilir!
Öyle bir yol tutmuş his diyemem ki
O ne beni dinler ne susmak bilir!

Efkara daldırıp yoruyor beni

Nice zulümlerle iptila olduk
Aman Allah diyen kullar çoğaldı
Maddi ve manevi istilâ olduk
Milleti sömüren yollar çoğaldı

Davranışlar kaba akım değişti

İstirahatteydik, tüfek çatmıştık
Kimimiz gölgede gidip yatmıştık
Sevindik, zıpladık takla atmıştık
Sanki bir savaştan muzaffer gibi

Kimi susamıştı suya giderdi

Ömür vaha can emanet, mal Allahın kul Allah’ın
İlahi aşk gönülleri yakar gider rahmet olur
Mecnun Leyla’sını arar çöl Allah’ın yol Allah’ın
Göz pınarı seller gibi akar gider rahmet olur

Kimi mümin kimi kafir, kimi nankör kimi şakir