Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Sokakta bir insan gördüm söylenir
Bazı sözler sayıp sayıp geçiyor
Gocunanlar sözlerinden huylanır
Bu yaptığın ayıp deyip geçiyor

Vatandaşlar çoluk çocuk ihtiyar

Her gün kahveye gider oynardi içer idi
Sızardı bir köşede kendinden geçer idi

Kimse ile uymazdi hergün kavga ederdi
Ele avuça sığmaz ağızı bet beterdi

Bir tıkanır daha akmaz
Böyle delhiz olur mu hiç
Çukuruna sahip çıkmaz
Böyle reis olur mu hiç
Böyle keriz olur mu hiç?

Ağlayarak ah ederim
Bu aşk beni kül eyledi
Gâh dururum, gâh giderim
Bu aşk beni kül eyledi

Bazı dondum bazı yandım

Yüce Allah bakmıyor şekline şemaline
Gönülleri soydular sustuk bu hale düştük
Yakışmıyor darılmak insanın cemaline
Boş şeylere sarıldık küstük bu hale düştük

Havanda su dövmüşüz sadede gelmeyerek

Akıllı zır çıkıyor
Her yerde hır çıkıyor
Sesleri gür çıkıyor
Bama dönmüş bazısı

Bayılanlar ayanlar

Milliyetçi, Ülkücü, Türk İslam şuurunda
Tezi sözüne uygun bir lider bekliyoruz
Ahlakçı hem toplumcu, ilmin parlak nurunda
Sözü sözüne uygun bir lider bekliyoruz

Özgürlükçü olacak baskıcı olmayacak

İstanbul'um metholundu, fetholunmadan önce
Resulullah müjdesini ashabına verince
Niceleri denediler, nasip oldu bir gence
O genç ki adı Mehmet'ti, ünvanı Fatih oldu.

Yirmibir yaşında idi, ordu başında idi

Her tarafı duman sarmış ne bu hal
Ne güneşler battı haberimiz yok
Dayanmaya sabır için yok mahal
Sigortamız attı haberimiz yok

Adalettir madem mülkün esası

Gördün mü cananım dikensiz gülü?
Maharet elini çizdirmemektir
Örnek almak gerek garip bülbülü
Ona baktığını sezdirmemektir

Nameler şakıyor, dinlemek düşer