Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Aklımda iken Çaykaram
Uyku bana olur haram
Her saniye buram buram
Kokusu burnumda düter

Bu ayrılık bana ölüm

Ahmet Tufan Şentürk göçtü buradan
Bir gün onun gibi, olabilirim
Cennetine koysun onu Yaratan
Ancak hayır düa salabilirim

Ben de öleceğim günün birinde

Gurbet elde geçen günler acılı
Gariban işçiler binbir sancılı
Zaman akıp gider artı kamcılı
Nalları dibinde toz oluyoruz

Başlamıştır artık kara bir devir

Uykuda mısınız sevgili gençler
Kurşuna mı döndü bükülmez tunçlar
Nerde milli şuur nerde bilinçler

Acep bundan sizde var mı acaba?
Hayat hep zevk sefa yâr mi acaba?

Kötü insana kendi kötülüğü yediyor
Bütün kötülükleri kul kendine ediyor
Yüce Allah kitapta edenler bulur diyor
Yakmaya çalışanlar, kendi yanar uşağum

Kötülük işleyerek kendine verme zarar

Bir komşumuz vardı, fakir mi fakir
Herkesin gözünde hakir mi hakir
Halinden memnundu şakir mi şakir
Haline aldırmaz hep şükrederdi
Dünya geçicidir, fanidir derdi

Şu insanlar ne acaip, yedisinden yetmişine
Sağlığında sahip çıkmaz, rahmet okur geçmişine
Neye yarar sahiplenmek, bir eserin bitmişine
Bitiren bittikten sonra, bırakıp gittikten sonra

Böyle mi olması lazım, bu mu vefa, bu mu sevgi?

Bir nasıhat edeyim ilerde yanmayasın
Her yüzüne güleni dostumdur sanmayasın
Bukalemun mavi mi? şekline kanmayasın
İşi gücü hep boyar rengini arar bulur

Belki faydam dokunur sözümü alanlara

Hatırlayacaksın günün birinde
O zaman iş işten geçmiş olacak
Devran döner, her şey kalmaz yerinde
Elinden fırsatlar kaçmış olacak

Gül gibi, mis gibi kokan bu sevgi

Pasaport, kimliğim, cibiliyetim
Soruldukça Türk’üm dedim gururla!
Beş para etmezmiş kabiliyetim
Yerildikçe Türk’üm dedim gururla!

Baştan yanlış ettim ele hicretle