Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Bir komşumuz vardı, fakir mi fakir
Herkesin gözünde hakir mi hakir
Halinden memnundu şakir mi şakir
Haline aldırmaz hep şükrederdi
Dünya geçicidir, fanidir derdi

Zikir Hak’kı anmaktır
Allah’a inanmaktır
Aşkı ile yanmaktır
Gerçek ferah bu ola
Lailaheillellah

Evladım bu memleket. yabancı bir diyardır
Otuz yıldır burdayım, hâlâ bana ağyârdır
Otur da anlatayım, çok bilmediğin vardır
Bu gurbet yordu beni, baban bir ihtiyardır

Gençlikte taşa değse, ellerim kıracaktı

Doğal mıdır doğalGazık?
Sorduk cevap bulamadık
Halka yazık mülke yazık
Gördük cevap bulamadık

Suyun suyu oldu bu yal

Bu gün acı haber geldi yârimden
Artık beni anma dedi o kadar
Başım döndü kalkamadım yerimden
Aklım bana yanma dedi o kadar

Koca adam nasıl yere çakılır

Her şey ne kadar da, güzeldi, hoştu
İşini terkeden evine koştu
El ayak çekilmiş, sokaklar boştu
Bir futbol maçının, oynandığı gün

Uykuda mısınız sevgili gençler
Kurşuna mı döndü bükülmez tunçlar
Nerde milli şuur nerde bilinçler

Acep bundan sizde var mı acaba?
Hayat hep zevk sefa yâr mi acaba?

Hatırlayacaksın günün birinde
O zaman iş işten geçmiş olacak
Devran döner, her şey kalmaz yerinde
Elinden fırsatlar kaçmış olacak

Gül gibi, mis gibi kokan bu sevgi

Bir nasıhat edeyim ilerde yanmayasın
Her yüzüne güleni dostumdur sanmayasın
Bukalemun mavi mi? şekline kanmayasın
İşi gücü hep boyar rengini arar bulur

Belki faydam dokunur sözümü alanlara

Pasaport, kimliğim, cibiliyetim
Soruldukça Türk’üm dedim gururla!
Beş para etmezmiş kabiliyetim
Yerildikçe Türk’üm dedim gururla!

Baştan yanlış ettim ele hicretle