Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Ağlayarak ah ederim
Bu aşk beni kül eyledi
Gâh dururum, gâh giderim
Bu aşk beni kül eyledi

Bazı dondum bazı yandım

Yüce Allah bakmıyor şekline şemaline
Gönülleri soydular sustuk bu hale düştük
Yakışmıyor darılmak insanın cemaline
Boş şeylere sarıldık küstük bu hale düştük

Havanda su dövmüşüz sadede gelmeyerek

Akıllı zır çıkıyor
Her yerde hır çıkıyor
Sesleri gür çıkıyor
Bama dönmüş bazısı

Bayılanlar ayanlar

Milliyetçi, Ülkücü, Türk İslam şuurunda
Tezi sözüne uygun bir lider bekliyoruz
Ahlakçı hem toplumcu, ilmin parlak nurunda
Sözü sözüne uygun bir lider bekliyoruz

Özgürlükçü olacak baskıcı olmayacak

İstanbul'um metholundu, fetholunmadan önce
Resulullah müjdesini ashabına verince
Niceleri denediler, nasip oldu bir gence
O genç ki adı Mehmet'ti, ünvanı Fatih oldu.

Yirmibir yaşında idi, ordu başında idi

Her tarafı duman sarmış ne bu hal
Ne güneşler battı haberimiz yok
Dayanmaya sabır için yok mahal
Sigortamız attı haberimiz yok

Adalettir madem mülkün esası

Gördün mü cananım dikensiz gülü?
Maharet elini çizdirmemektir
Örnek almak gerek garip bülbülü
Ona baktığını sezdirmemektir

Nameler şakıyor, dinlemek düşer

Dünya yalan,
Yaşar çalan
Darda kalan
Masumlardır

Susar alim

Yağmurun sesinden uyandığımda
Kendimi yaylada hissettim bir an
Kalkıp pencereye dayandığımda
Hayallere bile pes etim bir an

Esnedim gerindim tam uyandıydım

Kurban belli, düşman belli
Uyansana arkadaşım
Zayıf belli şişman belli
Uyansana arkadaşım

Bak önüne bak ardına