Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Yağmurun sesinden uyandığımda
Kendimi yaylada hissettim bir an
Kalkıp pencereye dayandığımda
Hayallere bile pes etim bir an

Esnedim gerindim tam uyandıydım

Dünya yalan,
Yaşar çalan
Darda kalan
Masumlardır

Susar alim

Yüce Allah bakmıyor şekline şemaline
Gönülleri soydular sustuk bu hale düştük
Yakışmıyor darılmak insanın cemaline
Boş şeylere sarıldık küstük bu hale düştük

Havanda su dövmüşüz sadede gelmeyerek

Ağlayarak ah ederim
Bu aşk beni kül eyledi
Gâh dururum, gâh giderim
Bu aşk beni kül eyledi

Bazı dondum bazı yandım

Akıllı zır çıkıyor
Her yerde hır çıkıyor
Sesleri gür çıkıyor
Bama dönmüş bazısı

Bayılanlar ayanlar

Bir tıkanır daha akmaz
Böyle delhiz olur mu hiç
Çukuruna sahip çıkmaz
Böyle reis olur mu hiç
Böyle keriz olur mu hiç?

Nere gitsem bunca acı kederle
Dünyadan çıkacak imkanım mı var?
Baş etmem mümkün mü ben bu kaderle
Başımı sokacak mekanım mı var?

Yorgunum bitkinim bakacak fer yok

Elif görse mertek sanır zavallı
Başkasına cahil diyor ukala
Karga görse ördek sanır zavallı
Hem de ona ehil diyor ukala

Bilmediği işe burnunu sokar

Ruhum direniyor bunca eleme
Gözlerimden yaşlar akmasın diye
Acılı dertleri alıp kaleme
Feryadım ayyuka çıkmasın diye

Anlatmadım daha yüzde birini

Paralansın para diyen, paralansın, paralansın.
Eğitime kara diyen karalansın, karalansın
Zengin oldu çala çala, sokaklarda kala kala
Çok güzel konuşuyormuş, bir kez daha kiralansın.

Bu kendini beğenmişin örnek olur mu sözleri?