Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Yanlış yordular krizi
Ne fiş kaldı ne prizi
Yok bu işin sürprizi
Boğulacak 'baraj'da

Halk ekmek savaşında

..........................................Eğridere köyü-Çaykara

Birlik vardı dirlik vardı
Köyümüzde köyümüzde
Mertlik vardı erlik vardı

Nefsine sahipsiz, olmuş insanlar
Haramın peşinde koşar dururlar
Ekmeği bu yolda bulmuş insanlar
Şeytana uyarlar coşar dururlar…………İbrahim Coşar

İnsanlar değil ki aynı kararda

Özledim diyorsun haberim yok ki
Arkadaş ben gaybı bilen değilim
Sana diyeceğim o kadar çok ki
Dertliyim bu ara gülen değilim......Mikdat Bal

Bilmem ki yarensiz nasıl olursun

Kaptırmaz yakasını
Yılmaz Karadeniz’li
Bindiği takasını
Delmez Karadeniz’li

Sevmez yurdu satanı

Mevlâ’ma koşuyorum

Ellerin gülü var koklayıp durur
Karakışta bahar “yaşıyorum” ben
Azrail tepemde yoklayıp durur!
Dünyanın işine “şaşıyorum” ben

Adâleti arayan zulüme tabi olur
Dünyada kalan budur emanet zayi oldu
Bu devirde kahraman insan kasabı olur
Dünyada olan budur beslenen ayı oldu

Yönetici kadrolar çağımızın fıkrası

Çarkı devran insan ile harbeder
Un olmadan bitmez insanın derdi
Çilelere dayanmayan sabreder
Gün dolmadan bitmez insanın derdi

Her can ecel şerbetini içecek

Gurbeti sorana cevap verilmez
Hasreti sinede yaşıyoruz biz
Gurbetin sırrına böyle erilmez
Gam kasavet keder taşıyoruz biz

Gurbet bir cehennem, sakın varmayın

Kalem attım bulan bulsun
Tükenmiştir alan alsın
Hoşça kalın kalan kalsın
Hakkınızı helâl edin

Sözüm bitti işim bitti