Mehmet Macit Şiirleri - Şair Mehmet Macit

(Yetimhane günlüğü)

çocuktur,
ama yüreği büyüktür.
teselli eder ağlayanı görmediği sevgilerle,
sembolüdür saflığın.

Dayatıldı Saraya yüz yıl öncesi plan.
Kolay olur sandılar Anadolu’yu talan.
Yeniden sahne alır geçmiş plandan kalan.
Varımızı yoluyor Sevr’in ayak sesleri.

Aşk denen duyguları ileri yaşlarda buldum.
Zor geldi bedenime vaktinden önce soldum.
Düştüm nice dertlere çok ama çok yoruldum.
Anladım ki sonunda sevda bir imtihandı.

Oldum deli divane çıktım bilinmez yola.

Ağlarım her baharda, kimse görmez sevdiğim.
Yol beklerim seherde, kimse görmez sevdiğim.

Aklımı baştan aldı umutsuz aşk yarası,
Bu yaraya bir merhem kimse sürmez sevdiğim.

Dinlerin özü ‘’sevgi’’, gönülde bir çiçektir.
Kucaklar tüm Âlemi, uğurlu bir böcektir!
Halaydır düğünlerde karşılıklı köçektir.
Muhtaçtır her bir canlı şefkatle bakan yüze.
Şükranlarını sunar, gülümseyen bir göze.

Misk-i amber kokunla büyülersin âlemi,
Arı konar dalına, bal alır dudağından.
Öter bülbül aşk ile yer gök alır selamı,
Uyanır börtü böcek ses verir yatağından.
Uzaktan gördüm gülü, aklımı aldı gitti.

Yaşanan bu hasretin bir sonu vardır elbet,
Söyle sevgili, söyle: Uzak mı bize vuslat?
Çileye döndü aşkın dinmez yürekte kasvet,
Böyle kalmaz hikâye, yazılmalı son fasıl.

Seni andım her daim derin bir sevgi ile.

Vatan sağolsun diyen babaya bakın hele!
Gencecik evladını toprağa koysa bile,
Bağışlar duaları Vatan dediği güle.
Böylesi bir coşkuyu anlamak da marifet,

Küçüldü sayesinde yaşadığımız Dünya.
Her renkten ve her dilden insanla dolu medya,
İzleriz dört bir yanı, ruhen oluruz ihya.
Gelişmeler çok hızlı doğruyu bilmek gerek.
Toplumun yapısına uygunu almak gerek.

Asırlardır sinende sürdü sandal sefası,
Görkemli sahilinde nice güzeller güldü.
Zamansız ayrılığın çekilmiyor cefası,
Söyle bana ey Haliç! Kaç âşık sende öldü?

Seyre daldım Haliç’i âşıklar kahvesinden,