Kürşat Hardal Şiirleri - Şair Kürşat Hardal

Sene altı yüz otuz iki,
Ağır bir hüzün var.
Bu hüznün ortasında,
Veda sözleri var.

Buyurdu peygamber:

Çoğul doğuruyor tüm acılar,
Biri binini davet ediyor yaşama.
İnsaf, merhamet silinmiş dilden,
Artıyor doğumlarla sancılar.

Kalkın ahali !

Anne gözlerim bağlı,
Çırılçıplak betondayım.
Suçumu arıyorlar,
İşkence odasındayım.
Bir yudum suya hasret,
Adalet ile savaştayım.

Üç kilo altıyüz gram,
Yumuk yumuk eller,
Hala açılmamış gözler,
Başladı ömürlük dram.

Ağla bebek,

Seçenek çok gibi,
Sekiz milyon yedi yüz bin.
Seçildiğim en dibi,
Bir canlı, iki cins.

Bir insan,

Yarın yeni bir gökyüzüne uyanacaksın.
Güneş yörüngesinde,
Bulut perdesinde,
Görebildiğince maviye karışacaksın.

Önce kızıla çalacak manzaran,

İçimde bir yerlerde,
Bir şeyler var.
Tanımı yok,
İzahı eksik.

İçimde bir yerlerde,

Bir gün diye başlar,
Gelmesi beklenen günler.
Sonu keşkelere varır,
Günlerce beklenen gelecekler.

Bir şey diye başlar,

Yolculuk nereye?
Tarafını seç !
Savaş mı ?
Barış mı ?
Yoksa kaçış mı ?

Elbet bulunur,
O aradığın cevher.
Sen önce,
Kendini bul.
Kendini bulmak,
Tutunmaktır yaşama.