Kürşat Hardal Şiirleri - Şair Kürşat Hardal

Bu dünyada,
Bu yaşamda,
Bu zihniyette,
Bana bir şey kalmasın.

Bütün mal mülk,

Bana bir şeyler oluyor.
Siliniyor gökyüzü gözlerimden,
Kuruyor nehirler ellerimden.
Zehir akıyor damarlarımda,
Karanlık daima aklımda.
Korkuyla kalkıyorum rüyalarımdan,

Ne bekliyordun ki sen?
Aradığın,
Adandığın,
Andığın,
Hepsi bu işte.

Anarşiye başvururmuş,
İsyanı batıl olan.
Senin gitmene susuyorsam,
Bil ki yaptığım doğru olan!

Bir serçe parmağı yol katettim,
Umudumda direttim,
Yalnızlığı hiç ettim,
Ben bugün sana geldim.

Sakın kovma beni,

Kökümüz bir,
Özüm sensin.
Ben Doğu Türkistan,
Sen Türkiye.

Beni;

Beni anladığın gün tekrar konuşalım,
Kelimeler kalksın aramızdan.
Beni anladığın gün hiç susmayalım,
Gözler anlatır ruhumuzdan.

Ben,
Hiç var olmamış bir yaşamın çocuğuyum.
Kalem nedir bilmem,
Elim tetikte.
Ne zaman düşse,
Kırılır bütün kalemler.

Buz gibi bir oda,
Duman basmış havayı.
Bütün memleket burda;
Tavan gökyüzü,
Deniz pencere,
Parkeler kumsalım.

Yalnızlık;
Çok karanlık,
Fenerim yok benim.
Dünya;
Çok aydınlık,
Vicdanım tok benim.