Kürşat Hardal Şiirleri - Şair Kürşat Hardal

Aynalardan korkuyorum:
Bakıyorum,
Saçlar kırlaştı.
Bakıyorum,
Zaman azaldı.
Bakıyorum,

Gerektiğinde ölür,
Gerekmiyorsa yaşarız.
Zamanı gelir elbet,
Kıtalardan taşarız.
Allah’ı unutunca,
Nankörlük eder,

Renkleri sen öğrettin bana,
Bak bu uçarı derdin,
Bu sanki ölü derisi.

En çok,
Soluk denizi severdin.

Bir eksik dedim hep,
Seni geçirdim yüreğimden.
Doldurmaya çalıştım,
En dolmayacak doluluklarla.
Gittikçe büyüdü,
Bir obruk misali hayalimden.

Milyarlarca insandan;
Biri yok artık!
Bir eksik say,
Bir eksik.
Hiçbir zaman tamamlanmayacak,
Ufacık, hırçın, yorgun;

O yoksa;
Güneş mi doğuyor,
Mavilikler mi coşuyor,
Çiçek mi kokuyor,

Hatırlatma kendini,
Senin kokun,
Silindi sinemden.
Sinem ağırlaştı,
Ağırlığı kederden.

Umrumca herkese yazdım,
Pervasızca herşeye yazdım.
Ben..
Ben,bir sana yazamadım anne.
Belki korktum,
Belki kaçtım.

Samimiyet dedi Üstad.
Samimiyet..
Tükendi samimiyet,
Bize kalan merhamet.

Bugün veda..
Anlaşılamıyorsan,
Yok olacaksın.
Anlatamıyorsan,
Susacaksın.
Artık anlayamıyorsan,