Kürşat Hardal Şiirleri - Şair Kürşat Hardal

Kan var yeryüzünde,
Gökyüzü siyah gece.
Tarihler not düşüyor:
Şubat yirmi altı,
İşte o gece !

İnsanlar..
İnsanlar ki hayvanlar,
Bunlar aşktan ne anlar?

Mutluluğu aradık durduk,
Söyle bana ne bulduk?

Yapmak istediğin neydi?
Usulca fısılda rüyalarıma.
Anarşi oluşturmaksa bu yürekte;
Boşuna debelenme bu serde.
Yağmurlar yağar mı bu gecede?

Aksın;
Bir dakika durmasın kan!
Bir damlası dahi ziyan olmasın.
Yeşertsin çorak toprakları,
Çünkü değerli o gözyaşından!

Aşkın sanırımı,
Ömrün belkisi,
Sevdanın aması,
Hayatın keşkesi.

Olasılığı eksik,

Bak yine aynı şey.
Bir şarkı, bir sigara..
Ve yine sen.
Çıkamadım bu işin içinden.
Bütün yokluğun,
Göz kapaklarıma yükleniyor.

Bir kaybediş içimdeyim Allah’ım.
Yüreğim daralttıkça daraltıyor ufkumu.
Aldığım nefesi süzmüyor ciğerlerim.
Saniye saniye acı çektiriyor bedenime.
Sen ki varettin beni.
Hiç olmayacak bir maddeden.

Bu kadar kirin içinde,
Sen temiz kalmışsın ya.
Bırak artık yaşamayı.
Sende kir olma !

Bir kırık mızrap,
Onun kaderi çizilmiş ömrüme.
Kullanıldıkça harcanıyor,
Harcandıkça bir köşeye atılıyorum.

Ne gözler görüyor,

Bilmiyorlar..
Bilmiyorlar senin bu dünyadan olmadığını.
Bilseler..
Bilseler seni de kirletirler.
Yalnızca kirletir insanoğlu..