Kürşat Hardal Şiirleri - Şair Kürşat Hardal

Bir ses,
Bir sessizliği bölmez.
Lakin;
Bir sessizlik,
Bir sesi ezer geçer.

Bir sevda kuşağı buldum,
Bağladım gözlerime.
Ne yana dönsem karanlık,
Durmadan arıyorum seni.

Dünya da iyi insanlar var mıdır sevgilim?
Yoksa hepsinin kalbi;
Katrandan kara mıdır?
Gökyüzünü seyreden insan kaldı mı?
Yoksa her gece;
Bir ben miyim seyreden?

Doktor bırakmalısın dedi,
Olmaz bırakmam.
Çok sürmez böyle,
Sürmesin dedim.
Sigara mı bu,
Bırakılır mı hiç şiir?

İnsan vücudu;
Her zaman yaralanır.
Ama solun acısı,
Ömrün acısıdır.

Nasıl bir yalnızlık bu?
Kesiyor soluğu,
En çoşkulu anda,
Hiç beklenmedik zamanda.
Ha kaldın,
Ha kalacaksın,

Kaçan kim?
Kim kovalanan?
Yok mu hiç yakaran?
Sonra bak bir ardına,
Çok ne var günahtan?

Belki bir şiir karalarım sana,
İçinde sen olmayan,
Her nefeste ciğere batmayan,
Ayazda yakmayan,
Tane tane dağılmayan,
Damla damla solmayan,

Sana kendimden bahsedemem,
Açamadım sarmaşık sır kutumu.
Ne zaman yalnız kalsam,
Sokaklardan toplarım umudumu.

Buhranım uçurum,

Bir kere olsun,
Senin dediğin olmalı hayatta.
Doğru insanı sevmiş ol mesela,
Ya da hayal ettiğin bir şey,
Ansızın gerçekleşmiş olsun.
Dünyadaki en önemli kişi sen ol,