Kemal Müftüoğlu Şiirleri - Şair Kemal Mü ...

Kurşun gibi çöktü evrenin rengi
Seni kaybettiğim mor akşamlara.
En çok gülüşün özleten seni
Ayrılığın hüznü kondu dağlara.

Umutsuz bir yokluk bıraktın bana

Yürüyorum İzmir'in ıslak sokaklarında
Ilık bir kış yağmuru eşlik ediyor bana,
Bilmem kim aradığım ben miyim yoksa sen mi?
Öksüz geçen yılları soruyor gibi sana.

Tanımadığım bir kız görünüyor uzaktan

Yaklaşıyor son mevsim sessizce yanımıza
Kim bilir nerde bulur bizleri bu cemrede.
Yaşanan çaresizlik dokunur kanımıza
Her gelen gün herkesi alıştırır bin derde.

Ne mümkün son mevsimin gelişini durdurmak

Ölüm gibi çıkıp gittin bir sabah
Hatıralar kaldı yalnız elimde.
Gözlerim yollarda yüreğimde ah
Son yazdığın şiir hala dilimde.

Karşına çıkacak cesaretim yok

Son trendi bu ayrılan
Arkasından baktığım
Belki de bir seraptı
Kendimce yarattığım.

Bir toz bulutu ile

Bir bir açıldı kapalı pencereler.
Kiminde kan aktı oluk oluk
Kiminde yarım kaldı heceler.
Kimi ağladı,kimi korktu,
Bitmedi sapık ihtiraslar
Gündüzlere bel bağladı

Bir deli rüzgardı
İmbattı adı
Nereden esti
Anlayamadım.
Soğuk bir kış günü
Gönlümü çaldı

Yaş kemale erince
Anladığım bir şey var.
Söz veriyorum size,
Bu güne dek gezip tozup
Ayrıldığım kadınlar!
İnanın ilk dönenle

Dolaştığımız yerler
Şimdi bize yabancı
Umut dolu şarkılar
Artık çok uzaklarda.

Yalnız geçen her anım

Günah ittifakında insan çok yetenekli
Şeytan bu yetenekten uzun zamandır dertli.
İnsan şeytana bile külahı ters giydirir
İşlenen her günahı sevap diye sevdirir.

Tanrı tüm insanları günahıyla yarattı