Kemal Müftüoğlu Şiirleri - Şair Kemal Mü ...

Ben ve sen
Ne kadar çabalasak da
Bir türlü anlaşamadık.
Onlarca dosta
Biricik çocuklarımıza rağmen
Olmadı, nedense yapamadık.

Nasıl can bulduğum sırsa evrende
Can verirken de bunu bilmeyeceğim
Meçhul bir anda meçhul bir yerde
Ölürsem yanına gömüleceğim.

Babacığımla her an yanyana

Hasretin kalbimde kanayan yara
Uzun yıllar oldu sen yine yoksun.
Her gün soruyorum tanıyanlara
Hala bana hayat veren soluksun.

Biliyorum artık dönmeyeceksin

Ayrılık ne de çok ölüme benzer.
zaman önce belleğinden siler bildiklerini
sonra pembe hayaller görünmez olur.
ve yüreğin bir bir unutur sevdiklerini.
her şeyi siler süpürür zaman
ebediyen unutmam dediklerini.

Hem yetimim hem öksüz
Adım çıkmış deliye
Her tepede bir köksüz
Akıl satar veliye.

Alimler dilsiz olmuş

Bu nasıl bir tutkudur mala mülke servete
ne huzur veriliyor ne de güven millete
fil gibi besleniyor yine doymuyorsunuz
her gün feryat edeni neden duymuyorsunuz?

mazlum garip gureba açlıktan sürünürken

Serin yağmurlarıyla
Gözlerim gibi yaşlı
Yürüyorum İzmir'in
Islak sokaklarında.

Bilmiyorum ne zaman

Kaçkarların bir köyünde
karlı dağlar eteğinde
hayatımın son deminde
hem huyumdan hem soyumdan
bir kız sevdim akrabamdan.
gizli aşk bu kimse bilmez

Enginde bir kuş olsam
Kanat çırpsam semaya
Sonra süzülsem yere
Yorgun bir akşam üstü
Konsam ıssız bir köye.
Anlatsam bu sevdamı

Bir ülke özlüyorum
Belki de hayal.
Herkesin selamı
Herkese olan.
Ne renk ne de ırk
Toplumu bölsün