Kemal Müftüoğlu Şiirleri - Şair Kemal Mü ...

Küllenmiş bir sevdanın sızısı var içimde
Bedenim tükense de ruhumda yaşayacak.
Ne kadar istesek de kavuşmak yok kaderde
Sevsem de sevilsem de böyle yarım kalacak.

Yıllardır görmediğim uzak bir şehirde yar

Hem yetimim hem öksüz
Adım çıkmış deliye
Her tepede bir köksüz
Akıl satar veliye.

Alimler dilsiz olmuş

Bu nasıl bir tutkudur mala mülke servete
ne huzur veriliyor ne de güven millete
fil gibi besleniyor yine doymuyorsunuz
her gün feryat edeni neden duymuyorsunuz?

mazlum garip gureba açlıktan sürünürken

Yaşadığım yerden sıra dağları görürüm
Çöker yorgun akşamlar mor tepelere
Sensizliğin hüznü üstüme siner
Her gelen karanlıkla yeniden ölürüm.

Gecenin uykusuz rengidir son mısralarım

Serin yağmurlarıyla
Gözlerim gibi yaşlı
Yürüyorum İzmir'in
Islak sokaklarında.

Bilmiyorum ne zaman

Hasretin kalbimde kanayan yara
Uzun yıllar oldu sen yine yoksun.
Her gün soruyorum tanıyanlara
Hala bana hayat veren soluksun.

Biliyorum artık dönmeyeceksin

Ayrılık ne de çok ölüme benzer.
zaman önce belleğinden siler bildiklerini
sonra pembe hayaller görünmez olur.
ve yüreğin bir bir unutur sevdiklerini.
her şeyi siler süpürür zaman
ebediyen unutmam dediklerini.

Görür görmez sevmiştim onu,
Kara sevdadan çok başkaydı benimki.
Sene 2003 bir hazan sonu
Yıllar yılı aradığımdı sanki.

Şahidimdi hergün Balçova otobüsü

Hem yetimim hem öksüz
Adım çıkmış deliye
Her kurumda bir köksüz
Akıl verir veliye.

Alimler suspus olmuş

Dökülürken hüzünlü bir akşam
Sefil yalnızlığıma.
Sürgün etti aklımı duygularım
yoksullar diyarına.
Ürküttü paslanmış ruhumu
Deli kentlerden,