Belli mi olur.
Belki,
Menekşelerin pembeden mora çaldığı,
Bir mart sonu
Ya da, nisan başı...
Belki,
Yine gece.
Yine saat, senin yokluğun...
Benim yaşadığım şehir,
Denize başını yaslamış uyuyor.
Ve benim gözlerim
Senin bende unuttuğun
biz,78 kuşağıydık.
devrim uğruna,
meydanlarda heder olduk!
olmadı,başaramadık...
eve döndük.
bir küçük rakı,
bakma öyle, gözüne kurban olduğum.
bakma ki,
aralanmasın deli gönlümde sevda kapıları.
ne olur, bakma uzaklardan yakın yakın!
bakma ki; yakmasın seni de beni de,
kırılmış ve yorgun kalbimin kor ateşleri.
Bir bilsen nasıl sevdim;
Gözlerinde baharı,
Saçlarında rüzgarı,
Avuçlarında umudu.
Gitme kal, demeyeceğim,
Geldik/Gidiyoruz
Bize soran olmadı:
Çırılçıplak getirildik,
dünyaya.
Onlar dikti biz giyindik
güneşe yakındır bu topraklar.
sık sık karanlıklar çökse de,
fazla uzun sürmez, bilirim.
bilirim; bizim olacak aydınlıklar,
gitme!
güneşe kurşun sıktılar!
sokaklarımız karanlık,
vicdanlarımız buzdan adam.
ve kan kokuludur,
bahçelerimizde kar.
gitmek; kendini değil,
alıp götürmektir geride kalanları.
ve yaşamak; ulu orta kucaklamaktır,
ölüme en yakın olduğun anları.
K.Eyüboğlu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!