Söyle bana insan kimdir arkadaş
Yüreğimi caldı canımdan etti
Dünyamı kararttı oldum karadaş
Canımsın diyerek canımdan etti
Yüzüne bakınca insandır dedim
Yüreğine kar mı düştü a gülüm
Kar soğuktur, üşütmesin a canım
Yüreğine sevgi dolsun bitanem
Karlar erir o yürekte cancazım
Bahçenizde güller vardır bilirim
Canım Öğretmenim
Kocaman yüreğinde,
Büyük bir heyecanla
Edirne’den Karsa kadar, düşmüşsün Anadolu yollarına
Heyecan son haddinde, pır pır ediyor yüreğin
Uçuyorsun sevinçten adeta
Canı tatlı olanlar, kurarlar her gün tuzak
Kendinden zayıfları, sürerler ileriye
Canı tatlılar ister, ölümden olmak uzak
Dünyada kim kalmış ki? Sen kalırsın geriye
Her insan bir can taşır, içinde ki nefise
Seven bilir sevilende o hali
Almayın ahını çoktur vebali
Toplanıp gelse de görse ahali
Canlar yanar olmuş kara sevdalı
Anlatamaz dertlerini kimseye
Bu dünya böyle dünya, yürekleri yakıyor
Cansızın çevresinde, canlı olmuş pervane
Gülmek kendisine has, gülersen öldürüyor
Tapınır dünya mala canlı olur pervane
Göz göze gelmeyince güzeli asla görmez
Bana dost ol canım, bana dost ol
Bana can ol, bana kan ol, cananım ol
Yüreğimdeki yerini bil de, gel orada ol
At dünya malını, yalnız iki gözüm ol
Yüreğe düşen köz ol, ateşle yanan canım ol
Derya deniz olsa söndürmeyen suyum ol
Ne günler geldi geçti, buda geçecek elbet.
Arada bir hatırla, sınav elbet oluyor
Hayat kolay değil, acıtır bazen elbet
Sorular kolay değil, bazen canı yakıyor
Güzelim şu hayatı bizler zora sokarız
Hastanede kimse bakmaz yüzüme
Herkes dertlerine ayrı ağlıyor
El uzatıp derman dedim özüne
Yüreği yananlar çare arıyor
Yaşamak neye yarar, el gözüne bakarken
Yıllar gelip geçerken, yürekte yara varsa
Uzattığın ellerin, hep boşlukta kalırken
Ne işe yarar, mal, mülk, çaresiz derdin varsa
*
Seviyordun gül diye, sivrilmiş dikenleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!